www.przyszloscwprzeszlosci.info

Barbarax

Jabłka leczą

Obecnie zwraca się dużą uwagę na zawartość w jabłkach bioaktywnych substancji. Dotychczas zidentyfikowano około 30 tys. substancji bioaktywnych, których duża ilość zawarta jest w jabłkach.

Do najważniejszych zalicza się związki fenolowe i karotenowe. Niektóre fenole chronią organizm przed chorobami krwi, krążenia i serca oraz rakiem. Hamują rozwój wirusów i bakterii w organizmie ludzkim. Około 600 związków karotenowych chroni skórę przed porażeniem promieniami ultrafioletowymi, czyści arterie i zabezpiecza przed rakiem.

Regularne spożywanie jabłek, soku czy octu jabłkowego skutecznie zapobiega dolegliwościom dnia codziennego. Pożyteczne dla zdrowia człowieka substancje znajdują się w różnych warstwach jabłka. Najwięcej, bo aż 70 % występuje w skórce i miąższu tuż pod skórką. Dlatego nie zaleca się obierania owoców, a tylko ich dokładne mycie. W ten sposób usuwa się ewentualne metale ciężkie, które gromadzą się głównie na powierzchni skórki.
[link widoczny dla zalogowanych]

janusz

Owoce runa leśnego
Niejedna letnia wycieczka do lasu kończy się zbieraniem poziomek, malin, jagód, borówek czy też jeżyn, które kuszą nas swoim wyglądem i zapachem. Żadne bowiem odmiany ogrodowe nie dorównują pod względem aromatu owocom leśnym, a samo zbieranie owoców w lesie jest dla wielu ludzi przyjemnością i możliwością bliskiego kontaktu z naturą.

Poziomki

Poziomki znajdujemy najczęściej na nasłonecznionych skrajach lasów oraz na polanach i porębach w czerwcu i lipcu. To właśnie od jednego z trzech dziko rosnących w naszym kraju gatunków poziomek, pochodzi odmiana poziomki ogrodowej, którą spotykamy w przydomowych ogródkach i na małych plantacjach. Poziomki ogrodowe owocują dłużej niż dzikie gatunki i można zbierać je od lipca do września. Poziomki są owocami bardzo delikatnymi, łatwo gniotą się i pleśnieją, dlatego nadają się tylko do natychmiastowego spożycia bez dłuższego przechowywania. Są to owoce bogate w cukry, żelazo, potas, wapń, fosfor i siarkę oraz w kwasy organiczne. Najwięcej jest w nich witaminy C (do 100 mg w 100 g owoców). Od poziomki pochodzi truskawka, która jest gatunkiem mieszańcowym.

Wykwintny owoc i lecznicze liście
Owoce poziomki najlepiej smakują spożywane na surowo lub w surówkach owocowych, gdyż można wtedy poczuć pełnię aromatu oraz smaku tych drobnych i niepozornych wydawałoby się owoców. Należy pamiętać, że zdarzają się uczulenia na poziomki, zwłaszcza u małych dzieci, dlatego można podawać je maluchom powyżej 1 roku życia.
We współczesnej fitoterapii stosuje się mieszanki ziołowe z liśćmi dzikich poziomek, które polecane są przy nieżytach żołądkach i jelit oraz kamicy nerkowej. Sfermentowane liście poziomek (podobnie jak liście maliny) zastępują herbatę i pobudzają apetyt.
Warto dodać, że lecznicze działanie wykazują tylko liście poziomek dzikich, natomiast liście poziomek uprawnych nie zawierają substancji aktywnych i nie mają działania terapeutycznego.

Maliny

Maliny są kolejnymi, smakowitymi, ale nietrwałymi owocami runa leśnego. Zgniecione szybko psują się i fermentują. Maliny leśne mają drobne owoce i rosną najczęściej na polanach lub zrębach. Owocują w lipcu i sierpniu. Odmiany uprawne, których jest wiele, mają owoce większe od malin leśnych, a zbiory ich trwają od lata do późnej jesieni. Dzięki osiągnięciom nauki w ogrodnictwie, malinami możemy raczyć się jeszcze pod koniec października, a czasem (jeśli utrzymuje się ciepła
pogoda) nawet na początku listopada.

Jeżyna

Jeżyny, nazywane też ostrężynami, wyglądem zbliżone są do malin, jednak ich pędy są dłuższe oraz znacznie bardziej kolczaste niż pędy malin, a owoce najczęściej są czarne lub szare. Jeżyny dziko rosnące możemy spotkać przy drogach, w zaroślach, na polnych miedzach oraz lasach. W lasach jeżyny tworzą niekiedy duże skupiska, które uniemożliwiają wzrost innych roślin oraz naturalną odnowę lasu.
Owoce odmian ogrodowych są większe i soczystsze niż dziko rosnące. Jednak żadna odmiana ogrodowa nie ma takiego wspaniałego aromatu, jaki posiadają jeżyny dzikie. Jeżynami możemy delektować się od sierpnia do października.

Skarbiec witaminy E

Jeżyny ze wszystkich owoców zawierają najwięcej witaminy E, zwanej witaminą młodości. Poza tym obfitują w błonnik, potas, magnez i witaminę A. Świeże owoce jeżyny są doskonałe jako składnik deserów owocowych, jak również można z nich otrzymywać bardzo smaczny sok lub konfitury i dżemy. Jeżyny mogą wywoływać alergię krzyżową z jabłkiem, dlatego dziecku uczulonemu na jabłko, nie należy również podawać jeżyn.

W medycynie ludowej

Pachnący odwar liści jeżyny wykazuje działanie wspomagające przy przeziębieniach, grypie, kaszlu lub katarze, a po przebytych chorobach dawniej zalecano spożywanie owoców jeżyny, które miały wzmacniać rekonwalescenta.

Czarna jagoda

Pojedyncza czarna jagoda czyli inaczej borówka, czernica jest to niewysoka krzewinka. Jeśli występują one w dużej ilości, to tworzą w lasach rozległe borówczyska, w których można spędzić nawet kilka godzin na zbieraniu owoców czyli jagód. Jagody można zbierać od lipca do początków września. Zawierają one dużo cukru, kwasów organicznych, garbników, witamin i barwników organicznych. Intensywnie czerwony sok z czarnych jagód stosowany jest do barwienia win.
Od pewnego czasu uprawiane są w naszym kraju odmiany hodowlane borówki czernicy np. borówka wysoka tzw. amerykańska (bo pochodząca z Ameryki), która może osiągać wysokość krzaka do 4 m, a jej owoce są znacznie większe od tradycyjnych czarnych jagód, pokryte niebieskim nalotem i nie barwią sokiem po rozgnieceniu.
Czarne jagody zawierają cukry, dużo potasu, wapń, fosfor, magnez oraz witaminy A, B1, B2, B6 PP, i C.
W kuchni...
Jagody najczęściej jemy na surowo z dodatkiem cukru i śmietany, ale bardzo smaczna jest również zupa jagodowa, pierogi z jagodami czy też domowy placek jagodowy. Czarne jagody doskonale nadają się do przetwarzania na mrożonki, soki, dżemy, konfitury i susz. Soki i przeciery z czarnych jagód można bezpiecznie podawać dzieciom już w pierwszym roku życia, gdyż nie wywołują objawów alergii pokarmowej.
...i w lecznictwie
Czarne jagody od dawna są uznanym środkiem na zaburzenia przewodu pokarmowego. Świeże owoce i konfitura mają działanie lekko przeczyszczające, a jagody suszone mają działanie przeciwne - zapierające. Zawarte w czarnych jagodach garbniki (w ilości ok. 7 %) neutralizują toksyny bakteryjne i hamują wchłanianie ich przez błonę śluzowa przewodu pokarmowego. W ten sposób ułatwiają wydalenie bakterii chorobotwórczych.
Liście czarnej jagody polecane są dla diabetyków jako środek wspomagający leczenie cukrzycy, gdyż obniżają poziom cukru.

Czarne jagody suszone

Na susz nadają się jagody zebrane w pogodne dni. Suszyć je można na słońcu lub w piekarniku początkowo mało nagrzanym (temp. ok. 50 st. C), następnie dosuszać w temperaturze wyższej - ok. 70 st. C. Przechowywać w metalowych puszkach lub woreczkach foliowych w miejscu suchym i ciemnym.

Borówka

Innym gatunkiem borówki jest borówka brusznica, której obficie ulistnione, zielone gałązki przyozdabiają co roku wielkanocne koszyczki ze święconką. Borówka brusznica jest to również drobna krzewinka rosnąca w lasach na piaszczystych glebach oraz na torfowiskach, której owocami są drobne czerwone lub czerwono-białe jagody o dość twardej skórce. Dojrzałe owoce bogate są w witaminę C, a także zawierają glikozydy fenolowe, cukry i kwasy organiczne.

Na stole ...

Owoce borówki brusznicy można jeść na surowo, a także wykorzystać do przetworów, z których najczęściej robi się galaretkę lub konfiturę do mięsa. Brusznice są przeciwwskazane dla osób chorujących na kamicę nerkową, gdyż zawierają dużo kwasu szczawiowego, mogącego odkładać się w nerkach w postaci złogów szczawianowych. Owoce te nie są polecane dla niemowląt.

...i w terapii

Liście borówki brusznicy wykazują działanie lecznicze, ponieważ zawierają glikozydy, garbniki, kwasy organiczne, cukry, witaminę C i antybiotyki roślinne. W terapii stosuje się susz z liści w postaci odwaru, który ma działanie ściągające i dezynfekujące (stany zapalne dróg moczowych i żółciowych, kamica moczowa, biegunka). Suszone liście borówki brusznicy wchodzą również w skład mieszankę ziołowych przeciwcukrzycowych.

Życząc wszystkim jak najbardziej udanych zbiorów runa leśnego, należy jednocześnie przypomnieć, że owoce te można jeść dopiero po delikatnym, ale dokładnym umyciu. Zdarza się bowiem, że na poziomkach, jagodach albo grzybach znajdują się jaja tasiemca bąblowca pochodzące z kału lisa czy psa zarażonego bąblowcem. Po zakażeniu się bąblowcem, rozwija się on w naszym organizmie w postaci tzw. pęcherza albo cysty, a objawy choroby uzależnione są od umiejscowienia bąblowców, liczby pęcherzy i ewentualnych powikłań. Sam przebieg choroby może być ostry albo przewlekły i najczęściej wymaga leczenia operacyjnego.
Nie odmawiajmy sobie jednak smakowitych owoców runa leśnego w nadmiernej obawie przed bąblowicą, gdyż zachowanie podstawowych zasad higieny do jakich należy umycie owoców pod bieżącą wodą przed jedzeniem oraz mycie rąk po kontakcie ze zwierzętami np. psami wystarczy , żeby w przyszłości nie cierpieć z powodu bąblowca.
[link widoczny dla zalogowanych]

Barbarax · Wysłany: Sob 10:45, 06 Mar 2010 Temat postu:

Bulwa szczęścia i zdrowia

Czy wiesz, że seler ma wiele dobroczynnych właściwości dla twojego zdrowia? Niepozorna porowata bulwa, której zapach wiele osób uważa za przykry, kryje w środku nie do końca doceniane dobro odżywcze i lecznicze. Kiedyś wierzono, że seler przynosi szczęście, dziś udowodniono, że na pewno przynosi zdrowie, urodę i długowieczność.

Historia bulwy

Współczesne odmiany, używane na co dzień w kuchni, pochodzą od dzikiego selera naciowego. Dziki seler był już przed wiekami ceniony jako roślina lecznicza przez starożytnych mieszkańców basenu Morza Śródziemnego. W starożytnym Egipcie, Grecji i Rzymie bulwa selera była stosowana w celach rytualnych i pogrzebowych. A od czasów Hipokratesa seler był podawany w stanach silnego wzburzenia jako środek uspokajający. U Rzymian był w ogóle niezmiernie ceniony, do tego stopnia, iż wizerunek naci selera występował na bitych monetach wymiennie z wawrzynem.

Cięgle odkrywano nowe właściwości tego warzywa i to nie tylko w celach czysto zdrowotnych, bowiem polecano go panom jako afrodyzjak. W XVII wieku Włosi, drogą selekcji, uzyskali hodowlane rośliny o zwartych, dorodnych pędach, a także wyeliminowali charakterystyczną dla dzikiego selera gorycz i bardzo silną woń. Odmiana naciowa jest najmłodszą odmiana tego warzywa, wyhodowana w Utah w USA w ubiegłym wieku

Magazyn substancji odżywczych

Amerykanie i Japończycy, którzy mają wręcz obsesję na punkcie żywienia i leczenia selerem, doszukali się w nim aż 86 cennych składników. Wymienię tylko najważniejsze. Obie odmiany selera zawierają witaminę A, E, C (naciowy ma jej więcej) oraz naturalną witaminę B kompleks, łącznie z kwasem foliowym i witaminą PP. Warzywo to ma ponadto dwa razy więcej witaminy C niż cytrusy, W zależności od pory roku i sposobu przechowywania może mieć jej nawet do 150 mg w 100 g.

Sławę odżywczą zawdzięcza seler pierwiastkom mineralnym, których skład ułatwia organizmowi ich przyswajanie. Seler ma najwięcej fosforu wśród warzyw korzeniowych, a także sporo innych składników mineralnych, takich jak wapń, potas i cynk, a dodatkowo nieco magnezu i żelaza.

W selerze znajdują się fantastyczne substancje czynne odpowiedzialne za zdrowotne właściwości warzywa, czyli flawonoidy, furanokumaryny. Flawonoidy są związkami roślinnymi, które mają silne działanie przeciwzapalne, antyoksydacyjne (antyutleniające), uszczelniające na naczynia krwionośne, rozkurczające i moczopędne. Również furanokumaryny wykazują działanie moczopędne i rozkurczające mięśnie gładkie. Dzięki tym dwóm substancjom seler jest niczym skład apteczny zamknięty w guzowatej bulwie.

Działanie selera

- Wszystkie zalety selera sprawdzają się w dietach odchudzających. Ponieważ seler jest niezwykle mało kaloryczny (nawet jak na warzywo) - w 10 dag bulwy jest jedynie 7 kcal, a w naci jeszcze mniej, 4-5 kcal. A dodatkowo przyspiesza trawienie, jest zatem wskazany dla dbających o linię.

- Warto wiedzieć również o tym, że seler ma moc kojenia zszarganych nerwów - zawarte w nim składniki mają działanie uspokajające i przeciwdepresyjne. Medycyna ludowa od wieków przypisywała selerowi działanie antystresowe

- Dieta selerowa oczyszcza organizm z toksyn zawartych m.in. w pożywieniu

- Medycyna ludowa przypisuje selerowi działanie przeciwzapalne. Zaleca przykładanie startego korzenia na zaczerwienione oraz łzawiące oczy.

- Seler wykazuje również działanie moczopędne, dlatego jest wspaniałym naturalnym lekiem w przypadku kamicy nerkowej i przy zaburzeniach czynności nerek. Zwłaszcza sok z selera powinny pijać regularnie osoby mające kłopoty z nerkami

- Seler działa przeciwbólowo. Picie wywaru z gotowanej bulwy selera łagodzi bóle artretyczne. Również przy dnie moczanowej jedzenie selera w każdej postaci oraz picie soku i esencjonalnego wywaru może przynieść ulgę obolałym stawom.

- Polecany jest dla niejadków - pobudza apetyt

- Pobudza przemianę materii, usuwając jednocześnie szkodliwe produkty uboczne tego procesu (np. kwas moczowy, który nie wydalony zamienia się w kryształki odkładające się w stawach i powodujące skazę moczanową oraz silne bóle).

Seler działa wspomagająco na układ pokarmowy. Pomaga na przykład trawić tłuszcze. Seler wzmaga produkcję żółci, ale jednocześnie zapobiega jej zastojowi w woreczku (co jest przyczyną powstawania kamieni). Ułatwia trawienie i likwiduje nawet zaparcia wynikające ze złych przyzwyczajeń żywieniowych...

- Seler wzmacnia układ odpornościowy, oczyszcza organizm z toksyn i pobudza przemianę materii, dlatego jest szczególnie polecany w okresie rekonwalescencji po przebytych chorobach, w trakcie powrotu do zdrowia oraz przy stosowaniu diet odchudzających.

- Seler wspomaga także leczenie zapalenia górnych dróg oddechowych i przewlekłych chorób płuc.

- Dieta bogata w seler zalecana jest także osobom cierpiącym na nadciśnienie tętnicze (napar z nasion selera znakomicie obniża ciśnienie tętnicze).

- Seler polepsza pracę serca.

Dzięki przeciwutleniaczom, czyli witaminom C i E, chroni skórę i cały organizm przed wolnymi rodnikami, a tym samym przed nowotworami.

- Szklanka soku z selera wypijana regularnie na czczo działa jak eliksir młodości, ponieważ, oczyszcza organizm, likwiduje obrzęki, nawilża skórę, wzmacnia włosy i nadaje aksamitną gładkość cerze. Zawiera też witaminy z grupy B.

- Korzeń selera dodaje smaku zupie i może zastąpić sól.

Uwaga: Zawarte w selerze furanokumaryny mogą wywoływać reakcje alergiczne i uczulenie na promieniowanie słoneczne. I jest to jedyne przeciwwskazanie. Dlatego warto polubić smak selera i zaprzyjaźnić się z tą bulwą przynoszącą dużo zdrowia za niewielkie pieniądze.
[link widoczny dla zalogowanych]

Barbarax · Wysłany: Sob 13:25, 06 Mar 2010 Temat postu:

Kapusta Warzywna

Kapusta warzywna jest rośliną pochodzącą z rodziny kapustowatych. To dwuletnia lub wieloletnia roślina osiągająca wysokość do 2.5 m. Kapusta warzywna posiada grubą łodygę, szarawe liście oraz cztero-płatkowe, żółte kwiaty. W ciągu pierwszego roku, kapusta warzywna wytwarza znacznie powiększony szczytowy pączek, który z kolei rozwija się w znaną nam wszystkim głowę kapusty, co ma miejsce późnym latem.

Kapusta warzywna należy do jednych z najstarszych warzyw. Zgodnie z greckim mitem, kapusta zrodziła się z potu Zeusa. W obrządku greckim, kapustę dawano kobietom w ciąży tuż przed porodem w celu zapewnienia dobrej produkcji mleka. Rzymianie używali kapusty jako odtrutki, szczególnie w przypadkach zatrucia się alkoholem, wierząc, że kapusta zwalczy zatrucie oraz uchroni lub zredukuje zgagę po przepiciu. Używali oni również liści kapuścianych do oczyszczania zainfekowanych ran. Jedną z tradycyjnych metod sporządzania okładu z kapusty, która jest wciąż używana w dzisiejszych czasach, jest odcięcie grubej żyłki liścia i prasowanie go gorącym żelazkiem., następnie gorący liść jest umieszczany na miejsce, które ma być leczone.
SUROWCE LECZNICZE

Liście.
ZASTOSOWANIE

Najbardziej znane i rozpowszechnione użycie lecznicze kapusty to zastosowanie jej w przygotowywaniu okładów - liście kapusty dzikiej lub uprawnej są parzone wrzątkiem, miażdżone lub siekane i stosowane na opuchlizny, guzy czy bolesne stawy. Liście kapusty dzikiej jedzone na surowo lub gotowane wspomagają trawienie oraz rozkład toksyn w wątrobie - więc jedzenie przez Rzymian liści kapusty w celu złagodzenia zgagi po przepiciu, a potocznie tzw. kaca było w rzeczywistości dosyć rozsądne. Kapusta warzywna posiada właściwości oczyszczające i pomocne w długotrwałym leczeniu artretyzmu. Wysoka zawartość witaminy C w kapuście znalazła zastosowanie w prewencji szkorbutu.

Do innych zastosowań leczniczych kapusty warzywnej należą: rak prostaty, rak żołądka, zespół wstrząsu toksycznego.
WYSTĘPOWANIE I UPRAWA

Dzika kapusta pochodzi z obszarów wybrzeży Kanału Angielskiego oraz Morza Śródziemnego. Kapustę warzywną uprawia się na całym świecie, jako ważne i pożyteczne warzywo.
SKŁADNIKI

Kapusta warzywna zawiera: minerały, witaminy A, B1, B2, C, aminokwasy oraz tłuszcze.
UŻYCIE

LIŚCIE:
ŚWIEŻE – świeżych liści kapusty warzywnej używa się wprost na artretyczne lub zwichnięte stawy, wrzody żylakowe oraz rany. Należy w tym celu zerwać środkową (najgrubszą) żyłkę liścia, następnie zbić liść delikatenie, aby go znacznie zmiękczyć i przymocowac go za pomoca bandaża do chorego miejsca. W ten sposób przygotowane liście kapusty można także umieszczać w miseczkach biustonosza w przypadkach zapalenia sutka czy przekrwienia piersi.
ODWAR – na zapalenie okrężnicy, gotować 60 g liści kapusty warzywnej w 500 ml wody przez około godzinę, następnie pić w dawkach po pół szklanki.
PŁYN DO ZMYWANIA – jest to świetny sposób na trądzik. W celu sporządzenia takiego płynu należy dokładnie wymieszać 250 g świeżych liści kapusty z 250 ml dystylowanego wyciągu z oczaru wirginijskiego. Przecedzić oraz dodać 2 krople olejku cytrynowego: używac do zmywania skóry twarzy rano i wieczorem.
SOK – sok z kapusty warzywnej stosowany jest na wrzody żołądkowe oraz dwunastnicze.
SYROP – stosować syrop sporządzony z odwaru z kapusty warzywnej w dawkach 10ml na kaszel, ataki astmy oraz zapalenie oskrzeli.
[link widoczny dla zalogowanych]

Lars Hayden - "Kapusta dla zdrowia i urody"

Kapusta w różnych odmianach i pod różnymi postaciami dość często gości na naszych stołach.
Ale nie każdy wie, że jest to niemalże panaceum, czyli lek na wszystko.
Dzięki tej książce dowiesz się o cudownych właściwościach kapusty, jak i kiedy ją stosować oraz jak j ą przyrządzać, by była smaczna i zdrowa.

* Podstawowe odmiany kapusty (czy każdy wie, że kalafior i brokuł to też kapusta?)
* Właściwości zdrowotne kapusty i zawarte w niej witaminy, minerały oraz inne ważne substancje
* Najczęstsze choroby i dolegliwości oraz ich leczenie z wykorzystaniem kapusty
* Przepisy na kapuściane dania, bardzo smaczne, a zarazem bardzo zdrowe
[link widoczny dla zalogowanych]

Barbara Rias-Bucher - "Dieta kapuściana"

Zupa kapuściana już od dziesięcioleci stanowi trzon diety, która bez potrzeby liczenia kalorii i bez obawy przed „niewłaściwym” odży wianiem wiedzie do pewnego sukcesu.
Dzieje się tak nie bez powodu. Po pierwsze: zupa kapuściana zawiera mnóstwo składników pokarmowych, które oddziałują korzystnie na naszą przemianę materii. Należą do nich: pobudzająca spalanie cząsteczek tłuszczu w komórkach witamina C, bloker jedzenia, czyli pirydoksyna (witamina B 6), zapobiegająca ogólnemu osłabieniu i apatii tiamina, pomocny w usuwaniu z organizmu niestrawionych resztek pokarmu potas, a także niezbędny do prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego magnez. Po drugie: nie może tu być mowy o uczuciu głodu, ponieważ nie ma lepszego sposobu na zapełnienie żołądka niż szuflowanie zupy. Po trzecie: talerz ciepłej zupy jest idealny w sytuacji, gdy człowiek pod względem fizycznym i psychicznym czuje się marnie. Po czwarte: owa magiczna zupa przywraca dobry nastrój, ponieważ kapusta zawiera aminokwas o nazwie tryptofan, z którego może powstawać hormon szczęścia serotonina.
[link widoczny dla zalogowanych]

Barbarax · Wysłany: Nie 18:51, 07 Mar 2010 Temat postu:

Dzika róża na zdrowie

Róża ma 10 razy więcej witaminy C niż czarna porzeczka i 100 razy więcej niż jabłka. Jest idealna na przeziębienie, katar, grypę i infekcje. Roślinę tę, którą poeci nazywali „królową kwiatów”, możemy spotkać w ogrodach i na łąkach całego kraju. Dzika róża jest równie piękna, jak cenna dla lecznictwa.

Na świecie można wyróżnić około 400 dzikich, tj. nieuprawianych w ogrodach, gatunków róży. W Polsce rośnie ich aż 21, a każe ma właściwości lecznicze. Azjatycko-europejska krzyżówka. W XVIII wieku skrzyżowano dwa rodzaje róż występujących w krajach Bliskiego Wschodu i Europy Południowej. Jeden rodzaj na zimę zrzucał liście, ale był stosunkowo wytrzymały na mróz. Drugi pochodził z obszarów Chin i Indii i charakteryzował się tym, że był stale zielony i zakwitał przez cały rok. Krzyżówka charakteryzowała się większą odpornością oraz różnorodnością barwy kwiatów. Z różami stało się podobnie jak z tulipanami. Ogrodnicy i miłośnicy tych kwiatów wyhodowali niewyobrażalną liczbę odmian (ponad 12 tysięcy), różniących się nie tylko barwą i pokrojem kwiatów, ale również zapachem.

Lepsza krew, więcej żelaza

Dawniej róże wykorzystywano w leczeniu chorób, które były spowodowane niedoborem witamin. Już kilka owoców róży zapewnia dzienną dawkę witaminy C, zawierają również witaminy: A, B1, B2,E, K, flawonoidy, garbnik, kwasy organiczne, kwas jabłkowy, olejek eteryczny, pektyny, sole mineralne, żelazo, kwas askorbinowy. Witamina C nie jest wytwarzana samodzielnie przez organizm człowieka, a potrzebujemy jej do wspomagania krzepliwości krwi, przyswajania żelaza, jest niezbędna przy wydzielaniu niektórych hormonów. Niedobór prowadzi do poważnej choroby, której doświadczali dawni żeglarze - szkorbutu.

Zbieramy i suszymy

Płatki kwiatów róży możemy zbierać w miarę kwitnienia i suszyć w cieniu w temperaturze do 30 stopni C. Po przekwitnięciu dno kwiatu przekształca się w owoc, zawierający w swoim wnętrzu nasiona. Zbieramy go, gdy przybierze intensywną czerwoną barwę. Owoce kroimy i suszymy w piekarniku (przez pierwsze 10 minut w temperaturze 100 stopni C, a następni zmniejszamy temperaturę do 5-60 stopni C).

Dobre rady:

Dodatek do pieczenia
Płatki dzikiej róży można dodać do duszonego lub pieczonego mięsa. Używamy do tego płatków zebranych z krzewów rosnących z dala od dróg i torów. Dodajemy je krótko przed końcem duszenia czy pieczenia. Lepiej jest stosować do mięsa delikatnego - polędwicy z kurczaka czy indyka, dodając jeszcze płatki migdałów. Takie dania są nie tylko smaczne, ale i wzbogacone w witaminy i sole mineralne.

Domowe SPA
Kąpiel w płatkach róż możemy sporządzić wsypując 4 łyżki stołowe płatków (mogą być suszone) do wanny i zalewając je wrzątkiem (następnie dolewamy chłodniejszej wody). Można też postąpić odwrotnie: do napełnionej wanny dodać płatki zalewane wcześniej litrem wrzącej wody.

Na jesienne dni

Z róży można przyrządzić też syrop lub konfiturę. Większą ilość świeżych owoców oczyszczamy, usuwając nasionka i pozostałości kwiatów, zasypujemy cukrem i odstawiamy w ciemne i chłodne miejsce, aż puszczą sok. Otrzymany syrop zalewamy i krótko gotujemy, następnie przelewamy do butelki z ciemnego szkła (wyparzonej), korkujemy i przechowujemy w ciemnym miejscu. Pozostałości owoców w resztce syropu zalewamy bardzo małą ilością wody i zagotowujemy lub przesmażamy uzyskując konfitury.
[link widoczny dla zalogowanych]

janusz · Wysłany: Nie 21:44, 07 Mar 2010 Temat postu:

Leczniczy wpływ cytryny
Ojczyzną teko małego drzewa są kraje Azji południowej. Jednak obecnie przy wielkim popycie na owoce południowe uprawiana jest na plantacjach w wielu krajach o ciepłym klimacie. Medycyna ludowa zalecała ją w profilaktyce dżumy, gorączki, malarii i jako odtrutkę na ukąszenia węży. Cytrynowy sok zalecano do obniżania ciśnienia tętniczego, usuwania toksyn z wątroby, łagodzenia bólu w zapaleniach żył. Avicenna pisał o cytrynach jako najlepszym lekarstwie na choroby serca, zalecał dodawanie ich do pokarmu kobiet ciężarnych i w żółtaczce.

Ze względu na zawartość witamin w soku świeżych owoców, można używać go do leczenia awitaminozy, a pomocniczo stosować w leczeniu stwardnienia tętnic. Wodą z dodatkiem soku cytrynowego można płukać gardło w przypadku jego infekcji, a zewnętrznie można używać do leczenia wyprysków i rozjaśniania piegów a także (tylko pomocniczo) do leczenia grzybic. Cytryna pozwala pozbyć się nadmiaru kwasów żołądkowych, likwiduje czkawkę, zgagę, zaparcia, hemoroidy, nudności i tym podobne dolegliwości. Ponadto oczyszcza organizm, gdyż działa moczopędnie i 'dezynfekuje' układ moczowy.

Warto pomyśleć o oczyszczeniu organizmu po okresie poświątecznym. Dobrym sposobem na to jest picie soku z cytryny. Kurację należy stosować następująco:
dzień 1: wyciśnięty sok z jednej cytryny
dzień 2: sok z 2 cytryn
dzień 3: sok z 3 cytryn
dzień 4: sok z 4 cytryn
dzień 5: sok z 5 cytryn
dzień 6: sok z 4 cytryn
dzień 7: sok z 3 cytryn
dzień 8: sok z 2 cytryn
dzień 9: sok z 1 cytryny.

chanell · Wysłany: Nie 22:57, 07 Mar 2010 Temat postu:

Katalog produktów
naturalne soki i napoje bez konserwantów i sztucznych dodatków

Róża dzika

Opis: Dzika róża – długie życie w zdrowiu! Wymiata wolne rodniki. Jednym z największych zagrożeń dla naszego zdrowia są wolne rodniki tlenu. Wolne rodniki powstają w milionowych ilościach jako produkt uboczny procesów przemiany materii, gwałtownie wzrasta ich ilość z powodu zanieczyszczenia środowiska, chemikaliów w pokarmach, codziennego silnego stresu, palenia tytoniu, itd. Zagrożenie wolnych rodników dla zdrowia polega na niszczeniu milionów komórek poprzez odrywanie elektronu z błon komórkowych, które się w pobliżu znajdują. Niszczenie to sięga nawet zmian w kodzie DNA jądra komórek. Procesy te są odpowiedzialne za wiele poważnych chorób organów wewnętrznych w tym też zmian nowotworowych. Oczywiście organizm się broni poprzez działanie enzymów, produktów przemiany materii – kwas moczowy, bilirubina, wykorzystując antyoksydanty z pożywienia w tym witaminy A,C i E. Często jednak dochodzi do stresu oksydacyjnego tj. do zaburzenia równowagi pomiędzy normalną możliwością neutralizacji wolnych rodników, a ich lawinowym wytwarzaniem się np. w czasie napięcia nerwowego, dużego wysiłku umysłowego, zatrucia nikotynowego itp. Wtedy zdrowie jest zagrożone. Jednym z najskuteczniejszych „wymiataczy” wolnych rodników jest zespół witamin zawarty w sokach z owoców róży. Potwierdziły to badania, także, naszego preparatu różanego przeprowadzone przez naukowców Wydziału Farmaceutycznego Akademii Medycznej w Warszawie. Rzecz w tym, że soki z róży mogą być stosowane w diecie codziennej bez ograniczeń, a więc można też dozować naturalne owocowe antyutleniacze w dowolnej ilości nie zagrażając w żadnej mierze zdrowiu człowieka. Wzmacnia system immunologiczny! Zespół witamin i minerałów zawarty w preparatach z dzikiej róży, obniża poziom histaminy łagodząc skutki alergii, wzmacniając organizm łagodzi dolegliwości związane z reumatyzmem. Witamina C jest uważana za cudowny środek w profilaktyce chorób serca i układu krążenia ponieważ zapobiega rozwojowi miażdżycy. Zawał serca czy udar mózgu to wynik zmian degeneracyjnych w naczyniach krwionośnych. Może być stosowana jako środek uzupełniający przy chemioterapii i radioterapii. Podawanie witaminy C przed operacją skraca czas rekonwalescencji po zabiegach operacyjnych i poprawia samopoczucie pacjentów. Najbardziej powszechnie znane jest dobroczynne działanie naturalnej witaminy C przy przeziębieniach i grypie. Stosowanie dużych dawek naturalnej witaminy C wskazane jest także przy cukrzycy, ponieważ w skutek utleniania glukozy i produktów białkowych wytwarza się znaczna ilość wolnych rodników. Witamina C uczestniczy w przemianach węglowodanów i białek, wspomaga przyswajanie żelaza przeciwdziałając anemii. Trudno przecenić jej rozlegle działania i wartość dla ludzkiego organizmu. Ile witaminy C dziennie potrzebuje człowiek? Minimalna dawka to 60-70 mg dziennie. Nie ma wątpliwości, że człowiek przykładem ssaków mógłby wchłonąć nawet do 15 000 mg witaminy C dziennie. Takie stanowisko zajmuje szereg wybitych uczonych, między innymi dwukrotny noblista prof. Linus Pauling. Naturalna witamina C czy syntetyczna Nie ma różnicy strukturalnej pomiędzy witaminą syntetyczną a owocową (naturalna). Jest jednak ogromna różnica w przyswajalności. Naturalna witamina C jest doskonale i w całości wchłaniana przez komórki. Natomiast zażywając witaminę syntetyczną, często nie zdajemy sobie sprawy, że jest ona słabo lub w ogóle nie przyswajalna przez niektóre organizmy. Wtedy odnosimy wrażenie że witamina C jest nieskuteczna. Naturalna witamina C może być stosowana w dowolnych, nawet bardzo wysokich dawkach z wielkim pożytkiem dla organizmu człowieka. Sposób użycia: Warto pamiętać o tym, że preparaty i soki z dzikiej róży najlepiej pić na czczo. Nie chodzi tutaj tylko o fakt, że mają one wtedy największą skuteczność działania. Podobnie jak wielu lekarzy i dietetyków, także my zalecamy przepłukanie układu pokarmowego szklanką wody, szczególnie rankiem, kiedy w naszym żołądku zalegać może jeszcze nie do końca przetrwoniona (i mocno zakwaszona) kolacja. W ten sposób unikniecie Państwo uczucia palenia w gardle, które może powstać gdy w układzie pokarmowym zalegają jeszcze resztki niestrawionego posiłku.

Wskazania: Zwiększa: (reguluje) krzepliwość krwi, przyswajalność żelaza - zapobiega anemii Zapobiega: zaburzeniom w przenikalności włośniczek Likwiduje: krwawienie dziąseł Regeneruje: tkanki Podnosi: ogólną odporność organizmu na choroby infekcyjne, zatrucia lekowe i nikotynowe Przyspiesza rekonwalescencję Chroni: przed skutkami stresu Wpływa na ilość zawartego w wątrobie glikogenu i glukozy we krwi

Żurawina

Opis: Żurawina – na problemy z układem moczowym i nie tylko! Rodzimą, najczęściej występującą w Polsce jest żurawina błotna. Ta roślina o drobnych owocach porastała niegdyś torfowiska i bagienne lasy Europy Środkowej i Wschodniej. Na skutek ich osuszania obszar występowania tych owoców znacznie się zmniejszył. W Polsce występuje ona liczniej na Pomorzu Zachodnim, Puszczy Knyszyńskiej, Białowieskiej, lasach biłgorajski a więc na obszarach czystych ekologicznie. (wg. wyników badań zmieszczonych w Jorurnal of Agricultural and Food Chemisty 19.11.2001 r., owoce żurawin posiada najwięcej antyutleniaczy spośród 20 najczęściej spożywanych w USA owoców) Zapobiega nowotworom! Dobroczynne, profilaktyczne działanie preparatów z żurawiny przy różnych schorzeniach jest znane od dawna. Badania medyczne dowiodły, że żurawina jest jednym z najobfitszych źródeł polifenoli – przeciwutleniaczy które zapobiegają nowotworom oraz infekcjom układu moczowego. Zapobiega infekcjom dzięki zawartym w niej skondensowanym teninom blokującym przyleganie bakterii do nabłonka dróg moczowych. Substancja ta podobnie oddziaływuje na ścianki żołądka i dziąsła. Powstrzymuje chorobę wieńcową i nie tylko Z kolei flawonoidy zawarte w jej owocach są odpowiedzialne za zmniejszenie zapadalności na chorobę wieńcową, powstrzymywanie tworzenia zakrzepów krwi, mają też pozytywny wpływ na rozszerzanie naczyń krwionośnych. Duża ilość potasu przyczynia się do normalizacji ciśnienia tętniczego. Żurawina zapobiega powszechnemu zakażeniu dróg moczowych! Sok z żurawin zapobiega wszelkim infekcjom układu moczowego a także jego nowotworom. Żurawina od dawna jest stosowana w zielarstwie do zapobiegania i leczenia zapaleń dróg moczowych i miażdżycy. Tymczasem zakażenia te są powszechną dolegliwość kobiet, zwłaszcza w wieku dojrzałym. Z tego powodu rokrocznie leczeniu poddaje się ok. 30% żeńskiej populacji. Tradycyjne terapia przeciwbakteryjna powoduje w wielu przypadkach niszczenie naturalnej flory jelit. Zaś żurawina - dzięki zawartej w niej związkach roślinnych- zmniejsza przyczepność bakterii e.coli nie czyniąc spustoszenia wśród pożytecznych drobnoustrojów. Blokuje powstawanie wrzodów! Blokuje rozwój bakterii helicobacter pylori – odpowiedzialnej za choroby wrzodowe żołądka i dwunastnicy.

Wskazania: Wspomagają: leczenie zakażenia dróg moczowych Zapobiegają: rozwojowi szkodliwych bakterii w układzie moczowym Działają: antybakteryjnie osadzaniu się niektórych bakterii wywołujących choroby wrzodowe na ścinkach żołądka. Zmniejszają: ryzyko zachorowania na choroby naczyń krwionośnych i nowotwory Zapobiegają: Pomagają: w leczeniu chorób jamy ustnej i przyzębia Powstrzymują: tworzenie się zakrzepów krwi Przeciwdziałają: chorobom grzybiczym Wzmacniają: ogólną odporność organizmu

[link widoczny dla zalogowanych]

Barbarax · Wysłany: Sob 16:03, 20 Mar 2010 Temat postu:

Bakteriobójcza Cebula

Lecznicze właściwości cebuli w ludowej medycynie były wykorzystywane już przed tysiącami lat.

Działanie:
Najbardziej cenione jest działanie bakteriobójcze cebuli, wywierane tak przez składniki lotne (fitoncydy), uwalniające się podczas krojenia lub miażdżenia cebuli, jak i przez związki nielotne, znajdujące się w miąższu. Od dawna wykorzystywana jest również do pobudzania wydalania moczu i w ogóle do odprowadzania nadmiaru wody z organizmu. Ponadto cebula łagodnie obniża podwyższone ciśnienie krwi i jest czynnikiem witaminizującym o dużym znaczeniu. Cebula jest tez popularną przyprawą kuchenną bogatą w siarkę, zwiększającą odporność organizmu na choroby. W krajach, gdzie spożycie cebuli jest bardzo duże, obserwuje się nieco niższą zapadalność na choroby nowotworowe.
Miazga ze świeżej cebuli, podana w formie okładów, rozszerza podskórne naczynia krwionośne i powoduje uczucie palenia i miejscowe zaczerwienienie skóry. Działa także bakteriobójczo. Natomiast miazga z cebuli ugotowanej lub pieczonej nie wywołuje przekrwienia skóry, zachowuje jednak w znacznym stopniu swoje działanie bakteriobójcze i odmiękczające.

Zastosowanie

Przetwory z cebuli zaleca się jako lek:

*wykrztuśny na suchy, męczący kaszel i bronchit,
*pomocny przy infekcji dróg moczowych (zapalenie pęcherza moczowego i gruczołu krokowego),
*przyspieszający wydzielanie się soków trawiennych, a więc pobudzający apetyt, a jednocześnie zapobiegający rozszerzeniu się procesów trawiennych i gnilnych w jelitach oraz eliminujący gazy i regulujący stolec,
*zmniejszający zawartość cukru we krwi a więc polecany cukrzykom,
*niszczący robaki, zwłaszcza owsiki,
*wzmacniający organizm, w tym serce (zwłaszcza sok),
*na zapalenia skóry, pomagający w leczeniu ran i czyszczący je.

Cebula od dawna była wykorzystywana do pobudzania wydalania moczu i w ogóle do odprowadzania nadmiaru wody z organizmu. Zaleca się ją więc osobom cierpiącym na:
*reumatyzm i artretyzm (zapalenie stawów),
*choroby, którym towarzyszy opuchlizna,
*przy zaburzeniach w oddawaniu moczu,
*albuminurii (obecność białka w moczu),
*uremii (zwiększona zawartość mocznika we krwi).

W tych przypadkach cebulę należy zawsze jadać jako sałatkę.

Lecznicze przepisy I

Znakomitą mieszanką odkażającą, przeciwzapalną i wykrztuśną jest cebula z czosnkiem, pokrojone w plasterki. Układa się je warstwami, na przemian z miodem pszczelim w słoiku typu „twist”, uważając żeby było jak najmniej pęcherzyków powietrza, zakręca i pozostawia w ciepłym miejscu, np. na kaloryferze na 2-3 godziny w celu wydzielenia soku. Syrop ten podaje się dzieciom łyżeczkami wielokrotnie w ciągu dnia (co 2 godziny). Nawet najbardziej dokuczliwy, suchy kaszel i zapalenie gardła wyleczyć można tym sposobem w bardzo krótkim czasie.
Na opuchliznę i wzmożenie wydalania moczu:
*codziennie należy zjeść jedną surową cebulę,
*przez dłuższy czas zażywać 3 razy dziennie po łyżce świeżego soku z cebuli,
*cebulę ugotować w wodzie ze sporą ilością miodu, przecedzić i zażywać co 2 godziny po 3-4 łyżki.

Przy bolesnym zatrzymaniu moczu:

Napełnić płócienny woreczek siekaną cebulą, podgrzać i okładać nią pęcherz moczowy. Często zmieniać okłady.

Przeciw ischiasowi i reumatyzmowi:

*Świeżą cebulę rozetrzeć bardzo drobno, a otrzymaną miazgę rozsmarować na gazie lub innej tkaninie i przyłożyć na miejsce objęte bólem reumatycznym. Okład powoduje miejscowe zaczerwienienie skóry. Zdjąć go po wystąpieniu uczucia palenia.
*Bolące miejsca masować z udziałem soku z cebuli.

Na robaki:

*Ugotować 1 cebulę w filiżance mleka i jeść kilka razy dziennie przez kilka dni,
*Jedną główkę cebuli drobno posiekać, zalać ½ l wody i dawać dzieciom do picia po 2-3 łyżki kilka razy dziennie przeciwko owsikom.

Na zatrzymanie krwotoku z nosa

Sok z cebuli wymieszać z octem winnym. Moczyć w przygotowanej mieszaninie tampony z waty i wkładać do nosa. Na kark i na czoło położyć chłodny okład, a ręce podnieść do góry.
Na swędzenie i szum w uszach

Kilka razy dziennie na 2-3 godziny umieszczać w uszach watkę nasączoną sokiem z cebuli.

Opryszczka

Smarować sokiem z cebuli chore miejsce. Powtarzać taką czynność nawet co kilkanaście minut.

Miażdżyca

Zetrzeć cebulę na drobnej tarce, wycisnąć sok. Szklankę tak uzyskanego soku wymieszać ze szklanką miodu. Jeśli mamy miód zgęstniały, bez obaw możemy go podgrzać. Przyjmować po 1 łyżce stołowej 3 razy dziennie, godzinę przed jedzeniem lub 2-3 godziny po jedzeniu. Profilaktycznie zażywać łyżeczkę od herbaty 3-4 razy dziennie.

Wzmacniające wino cebulowe

Do 300 g miazgi cebuli dodać 100 g miodu i butelkę (700 ml) wytrawnego białego wina, starannie wymieszać, macerować 4-5 dni i przecedzić. Pić 1-3 razy dziennie.
Nadciśnienie

Z 1 kg cebuli wycisnąć sok w sokowirówce, wymieszać go z sokiem z cytryny w proporcji 1:1. Przelać do słoika i zażywać po 1 łyżce dziennie. Taka mikstura oczyszcza arterie ze złogów cholesterolu.

Lecznicze przepisy II

Na przeziębienia, kaszel, zapalenie gardła:

Syrop z cebuli I
250 g obranej i posiekanej cebuli,
250 g miodu,
250 g cukru
1 l wody
Wymieszać cebulę z wodą, miodem i cukrem, ugotować gęsty syrop i zażywać 3 razy dziennie po łyżeczce.

Syrop z cebuli II
Rozetrzeć cebulę na bardzo drobnej tarce lub zemleć w maszynce, wymieszać z taką samą ilością miodu lub syropu, zagotować i wycisnąć przez płótno. Pić 3-5 razy dziennie po łyżce stołowej po jedzeniu. Dzieciom podawać po 1 łyżeczce.

Sok z cebuli
Posiekać drobno cebulę, posypać cukrem i pozostawić w naczyniu w ciepłym miejscu do następnego dnia, następnie wycisnąć sok przez płótno. Pić 2-4 razy dziennie po 1 łyżce stołowej po jedzeniu przy kaszlu, chrypce i nieżycie gardła. Dzieciom podawać po 1 łyżeczce.

Herbata z cebuli
200 g cebuli + 1 l wody
Zalać cebulę wrzątkiem, przykryć i odstawić. Następnie przecedzić osłodzić miodem i pić po pół kubka na kaszel, a także na robaki.

Wywar z cebuli
200 g cebuli
½ l wody lub mleka
Cebulę gotować w wodzie lub mleku przez kilka minut. Posłodzić miodem i pić po pół kubka kilka razy dziennie na kaszel.
Wymieszać w proporcji 1:1 sok z cebuli z miodem akacjowym. Łyżeczkę takiej mieszanki rozpuścić w ½ szklanki wody i płukać jamę ustną przy zapaleniu gardła.
Zapalenie krtani

Łyżeczkę soku z cebuli i łyżeczkę soku z czosnku dokładnie wymieszać. Dodać 3 łyżki przegotowanej wody i mocno wstrząsnąć. 5 kropli tego roztworu dodać do ½ litra wrzącej wody i wdychać opary przez 5 minut. Zabieg powtarzać 2 razy dziennie.
Okłady przy gorączce

Cebulę posiekać, wymieszać z solą i mlekiem. Stosować do okładów na gardło i stopy. Zmieniać okład po zagrzaniu się. Zaleca się także przy bólu głowy.
Katar

*Zanurzyć w soku tamponik z waty i delikatnie włożyć do nosa. Po paru takich zabiegach katar minie bardzo szybko. Nos smarować delikatnie kremem.
*Zetrzeć cebulę na tarce o drobnych oczkach. Wycisnąć sok i wlać do filiżanki. Wdychać jego zapach przez 2-3 minuty. Takie inhalacje stosować 2-3 razy dziennie. Sok zawsze powinien być świeżo przyrządzony.

Przy bólach mięśni karku i potylicy

Posiekać drobno kilka cebul, wymieszać z cukrem, octem winnym i olejem. Moczyć ścierkę w przygotowanej masie i okładać potylicę,

Lecznicze przepisy III

Na wrzody i ropne rany
*Ugotować cebulę, przecedzić, następnie zmoczyć gazę w cieczy i okładać chore miejsca. Można do tego celu również mieszać gotowaną cebulę z 1 łyżką oliwy z oliwek.
*Upiec cebulę, posiekać i robić z niej okłady na wrzody.
*Ropne rany i wrzody przemywać esencjonalnym wywarem z cebuli, następnie okładać je pieczoną cebulą wymieszaną z łyżką smalcu.
*Do gotowanego mleka wrzucić rozgnieciony widelcem ugotowany ziemniak i drobno posiekaną cebulę (1-2 główki) oraz szczyptę rumianku. Dobrze wymieszać i powstałą masą okładać ropiejące rany.
*Drobno posiekać cebulę, wymieszać z miodem i octem, a następnie przygotowaną masą okładać rany.
*Maść cebulowa na wrzody i czyraki - Dużą cebulę obrać, utrzeć na tarce, do otrzymanej miazgi dodać 1 łyżkę miodu, 1 łyżeczkę lub nieco więcej mąki pszennej, 1/2 tuby maści Tormentiol i zarobić na gęstą papkę. Przykładać na czyraki, wrzody i trudno gojące się rany.

Na pęknięcia skóry

Okłady z drobno siekanej cebuli są doskonałym lekiem na pęknięcia skóry, zwłaszcza na dłoniach, pęknięcia brodawek i narośli oraz ust.
Na ukłucia

Na ukłute miejsce położyć drobno posiekaną cebulę, wymieszaną z olejem, a miejsce zranienia prędko przestanie boleć.
Na ukąszenia owadów

Korzeń imbiru, cebulę, kwiaty nagietka lub rutę przepuścić przez sokowirówkę i otrzymanym sokiem smarować ukąszenia.
Na brodawki i kurzajki

Posiekać cebulę, posypać ją solą i odstawić na noc. Sokiem, który się wydzielił smarować kurzajki lub brodawki 2 razy dziennie.
Na odciski

Na odciski stosuje się okłady z cebuli gotowanej w occie.
Na odmrożenia i popękaną skórę
*Rozmiksować świeżą lub pieczoną cebulę i wycisnąć sok, następnie dodać trochę oliwy z oliwek. Z otrzymanej masy robić okłady.
*Utrzeć cebulę na tarce i okładać nią odmrożone lub obolałe miejsca i czoło przy migrenie.

Przy ukąszeniu insektów

Ukąszone miejsca nacierać przekrojoną cebulą przez 1-2 minuty.

Uwaga:
Osobom, którym szkodzi surowa cebula, zaleca się jedzenie cebuli gotowanej w zupie lub z innymi warzywami.

Wprawdzie tylko cebula surowa jest niezwykle bogata w fitoncydy, czyli związki bakteriobójcze, ale nawet gotowana czy pieczona cebula ma zdolność rozpuszczania fibryny (nierozpuszczalne białko, tworzące się w czasie krzepnięcia krwi i stanowiące podstawę skrzepów), jest więc zalecana „sercowcom”. Ponadto gotowana cebula jest też pomocna na kaszel i przy zaparciach. Znane są również jej właściwości odtruwające po nadużyciu alkoholu, stąd tak chętnie jemy zupę cebulową po różnych imprezach.
Cebula

Cebula w kuchni. Wprawdzie cebula nie odznacza się jakąś zawrotną ilością witamin czy minerałów (ma po trochu wszystkiego), ale ma cenne właściwości lecznicze i profilaktyczne przeciwko wielu schorzeniom, więc powinniśmy ją spożywać jak najczęściej. Najlepiej na surowo w sałatkach (zarówno główki jak i szczypiorek), ale nie każdy może ją jeść w tej formie, gdyż działa drażniąco na żołądek. Jednak gotowana (np. w zupie cebulowej), duszona, czy pieczona jest dobrze tolerowana nawet przez delikatne żołądki.

Wskazówka: Aby nie płakać obierając cebulę, rób to pod bieżącą wodą lub nad gorącą płytą kuchenną. Dobrym sposobem jest też trzymanie w ustach zapałki, siarką na zewnątrz, ochroni cię to przed łzami nie tylko w trakcie obierania, ale również krojenia cebuli. Sprawdzone!

Zupa cebulowa

Składniki:
300 g cebuli
60 g masła lub oleju
1 łyżka mąki
4 łyżki śmietany
60 g tartego sera (najlepiej kilka gatunków)
6 kromek chleba na grzanki

Wykonanie:
Cebulę obrać, drobno posiekać i poddusić na tłuszczu na małym ogniu (nie rumienić). Dodać mąkę, wymieszać i podsmażać jeszcze przez 3 minuty, następnie wlać 1,5 l wywaru warzywnego (lub wody) i gotować jeszcze 20 minut na małym ogniu.

Wlać zupę do żaroodpornych miseczek, dodać śmietanę (albo, jak robią to Francuzi, łyżkę ciemnego porteru lub piwa), grzanki z chleba, posypać tartym serem i zapiekać w piekarniku na ostrym ogniu, aż powierzchnia zupy zapiecze się (przyrumieni). Od razu podawać.

Pieczona cebula

Składniki:
12 dużych cebul
1 łyżka tłuszczu
sól, pieprz

Wykonanie:
Cebulę obrać, umyć i pokroić główki na cząstki tak, aby trzymały się razem i nie straciły formy. Następnie posolić i położyć na talerzu, aby puściły sok. W garnku roztopić tłuszcz, ułożyć główki cebuli, popieprzyć, przykryć i piec na średnim ogniu. Podawać jako dodatek do mięsa.

Cebula po szwajcarsku
Dużą cebulę opłukać, pokrajać w plastry, a te maczać w mleku lub śmietanie, potem w mące i smażyć na dużej ilości gorącego oleju. Gdy nabiorą złotego koloru, wyjmować łyżką cedzakową i kłaść na bibułkę. Gdy tłuszcz z cebuli ocieknie, kładzie się ją na talerze i soli do smaku. Podawać jako dodatek np. do wątróbki.

Mussaka z cebuli po bułgarsku

Składniki:
6-8 dużych cebul tej samej wielkości
25 dag mięsa mielonego
1 jajko
1 łyżeczka tartej bułki
natka pietruszki, skórka starta z połowy cytryny
sól, pieprz, majeranek

Wykonanie:
Cebule obrać i lekko podgotować w osolonej wodzie. Odcedzić, wydrążyć środki. Te środki cebulowe posiekać oraz wymieszać z pozostałymi składnikami. Tym farszem nadziać cebule, ustawić je w natłuszczonym naczyniu żaroodpornym i upiec, podlewając bulionem. Podawać z sosem pomidorowym, przybrane świeżą natką pietruszki.
[link widoczny dla zalogowanych]

Barbarax · Wysłany: Nie 9:55, 21 Mar 2010 Temat postu:

Jabłka na wszelkie bolączki

Jabłka na zdrowie i dla urodyJabłka to jedne z najpopularniejszych owoców. Może dlatego nie doceniamy ich wartości. Anglicy mawiają „jedno jabłko dziennie trzyma lekarza z dala ode mnie” i jest w tym dużo prawdy. Coraz to nowsze badania naukowe dowodzą leczniczej mocy poczciwych jabłek. Są nieocenione dla zdrowia i doskonałe dla urody, a przy tym smaczne. Wykorzystujmy więc fakt, że mamy w Polsce świetne jabłka i w dodatku dostępne są przez cały rok. Jedzmy przynajmniej dwa dziennie.

Wartości odżywcze jabłek

Jabłka nie mają zawrotnych ilości witamin i minerałów, najwięcej jest w nich witaminy C, ale ilość waha się w zależności od odmiany i warunków uprawy. Z innych witamin, mają trochę witaminy K, B6 i innych z grupy B. Z minerałów najwięcej jest potasu, magnezu, miedzi i manganu, ale nie są to imponujące ilości.

Najcenniejsze w jabłkach są gniazda nasienne, których niestety nie jemy. A cenne są z powodu pektyn, których jest szczególnie dużo na ściankach i blaszkach właśnie gniazd nasiennych. Więcej pektyn mają też jabłka nie całkiem dojrzałe, dlatego takie właśnie jabłka powinniśmy przeznaczać na wszelkiego rodzaju galaretki i pektynowe dodatki do przetworów z innych owoców.

Właściwości lecznicze jabłek

Mimo, że nie są zbyt bogate w witaminy i sole mineralne, jabłka mają całkiem pokaźne właściwości lecznicze. Związane są przede wszystkim z pektynami i różnymi polifenolami, w które jabłka są bogate.
Co leczą pektyny?

Przede wszystkim wymiatają z naszych jelit niestrawione resztki, w tym wszelkiego rodzaju toksyny i niektóre metale ciężkie. Niektórzy naukowcy twierdzą, że pektyny z jabłek potrafią wiązać radioaktywny kobalt i stront i usuwać te promieniotwórcze substancje z naszego organizmu. Dlatego jedzenie jabłek polecane jest zwłaszcza osobom przebywającym w zanieczyszczonym środowisku oraz palaczom. Zaleca się je również jako odtrutkę, na równi z mlekiem, osobom, które w pracy mają styczność z toksycznymi związkami.

Pektynom przypisuje się również właściwość obniżania cholesterolu i tym samym wpływ na zmniejszenie ryzyka zapadalności na choroby układu krążenia.

Pektyny regulują także stan flory bakteryjnej jelit. Z badań przeprowadzonych przez duńskich naukowców wynika, że pektyny sprzyjają rozwojowi korzystnych bakterii w jelitach, mających dobroczynny wpływ na trawienie i mogących wpływać na zmniejszenie ryzyka zachorowalności na niektóre nowotwory.
Dzięki pektynom, jabłka są doskonałym regulatorem żołądka. Leczą zarówno biegunki jak i zaparcia.

Nie tylko pektyny

Ale pektyny to nie jedyny atut jabłek. Lecznicze właściwości mają przede wszystkim polifenole, w które jabłka są bogate. Naukowcy z amerykańskiego Uniwersytetu Cornella wykazali, że polifenole z jabłek, w tym głównie kwercetyna, mogą zapobiec chorobie Alzheimera i Parkinsona, poprzez ochronę komórek nerwowych przed stresem oksydacyjnym. Inne badania, przeprowadzone na tym samym uniwersytecie wykazały, że kwercytyna z jabłek ma znacznie silniejsze właściwości ochronne przed nowotworem jelita i wątroby niż witamina C. W kwercetynę bogate są właśnie jabłka, a także owoce jagodowe i cebula.
Inne badania naukowe dowiodły, że fitozwiązki z jabłek zmniejszają także ryzyko zachorowalności na inne przewlekłe choroby, w tym raka płuc, piersi, choroby układu krążenia, udar, cukrzycę, pomagają organizmowi zwalczać infekcje wirusowe i bakteryjne, a ponadto mają właściwości antyalergiczne i przeciwzapalne.

Polifenole w dużej ilości występują tuż pod skórką jabłek. Do niedawna obierki z jabłek zalecane były jako doskonałe źródło błonnika (obierki z jednego jabłka zapewniają pokrycie 75% zapotrzebowania organizmu na błonnik). Ale okazało się, że obierki z jabłek to nie tylko błonnik. Tuż pod skórką znajduje się najwięcej polifenoli. Również w skórce jabłek obecne są saponiny, cenny fitozwiązek o antynowotworowych właściwościach. Badania naukowców amerykańskich wykazały, że saponiny z jabłek chronią przed nowotworem wątroby, piersi i jelita grubego.

Medycyna ludowa od dawna polecała ocet jabłkowy jako lek na reumatyzm, artretyzm i podagrę. Zdaniem naukowców, właściwość ta związana jest z występującym w jabłkach borem, który wpływa na metabolizm tkanki kostnej.

Jabłka dla urody

Jabłka ułatwiają przyswajanie wapnia przez organizm. Myte i jadane ze skórką, w skład której wchodzi wapń i krzem, działają korzystnie na zęby, włosy i paznokcie. A odtruwająca organizm pektyna daje dodatkowo piękną cerę. Ponadto polifenole z jabłek chronią przed wolnymi rodnikami , które są główna przyczyną starzenia skóry. Jedzmy więc jabłka dla urody. A jeśli mamy tłustą cerę zróbmy sobie od czasu do czasu oczyszczająca maseczkę z tartego jabłka wymieszanego z łyżka płynnego miodu.
Jabłka pozwolą nam też utrzymać szczupła sylwetkę, bo sycąc, nie tuczą (tylko 30-50 kalorii w 100 g), a ponadto sprzyjają prawidłowemu wypróżnieniu.

Jak jeść jabłka?

Najlepiej na surowo łącznie ze skórką, bo wtedy dostarczymy organizmowi najwięcej cennych składników. Jeśli trudno nam jeść jabłko ze skórką, obierzmy je cienko. W niektórych chorobach (np. wrzodzie żołądka) lepiej jest zastąpić jabłka surowe pieczonymi lub gotowanymi.

No i pamiętajmy, że lecznicze polifenole to składniki wytwarzane przez rośliny do walki z wirusami, bakteriami i grzybami. Zatem więcej ich jest w niepozornych jabłkach, którym ogrodnicy nie ułatwiali życia pestycydami i sztucznymi nawozami. Nie gardźmy więc niezbyt ładnie wyglądającymi, ale ekologicznymi, jabłkami z własnego ogrodu, zdrowie nam się odwdzięczy.

Przyzwyczajajmy też dzieci do zjadania codziennie 1-2 jabłek. Dobry nawyk, zaszczepiony w dzieciństwie sprawi, że w życiu dorosłym również nie będą mogli obyć się bez jabłek.
[link widoczny dla zalogowanych]

Barbarax · Wysłany: Nie 11:19, 21 Mar 2010 Temat postu:

Siła natury

Do niedawna eksperci żywieniowi zajmowali się głównie podstawowymi dla naszego zdrowia substancjami odżywczymi, takimi jak węglowodany, białka, witaminy i minerały.

Ostatnio zwrócono uwagę, że rośliny zawierają także czynne substancje, których rola i znaczenie są znacznie większe niż dotychczas sądzono. Już bardzo niewielkie ilości tych biologicznie czynnych substancji mogą chronić nasze zdrowie, co sprawia, że można je nazwać naturalnymi lekami. To właśnie tym substancjom zawdzięczają niektóre warzywa swoją leczniczą moc.

Wyjaśnia to też dlaczego zwolennicy pełnowartościowego żywienia, opartego w dużej mierze na warzywach, cieszą się często lepszym zdrowiem i większą odpornością, niż ludzie traktujący roślinną żywność jako drugorzędną.

Substancje biologicznie czynne to tzw. drugorzędne substancje roślinne, substancje balastowe oraz związki występujące w sfermentowanych artykułach żywnościowych (np. kwas mlekowy w jogurcie).
Drugorzędne substancje roślinne - leki natury

Powstają w procesie przemiany materii rośliny, by utrzymać ją przy życiu i chronić przed szkodliwym działaniem. Okazuje się, że substancje te mogą korzystnie wpływać także na biochemiczne procesy w naszym organizmie. Najważniejsze jest ich działanie chroniące przed rakiem. Mogą również regulować ciśnienie i poziom glukozy we krwi, wzmacniać system odpornościowy, obniżać poziom cholesterolu, zachowywać właściwą krzepliwość krwi.

Z pewnością pożywienie bogate w owoce i warzywa jest najbardziej naturalną formą profilaktyki zdrowotnej, gdyż te właśnie artykuły żywnościowe są źródłem optymalnej mieszaniny drugorzędnych substancji roślinnych, witamin, związków mineralnych i substancji balastowych. Nie jest przy tym decydująca ilość codziennie zjadanych owoców i warzyw, ale ich różnorodność. Zapewni się w ten sposób dostarczanie organizmowi różnorodnych składników odżywczych i leczniczych.

Do głównych drugorzędnych substancji roślinnych należą:
Karotenoidy

Są to barwniki rozpuszczalne w tłuszczach, występujące przede wszystkim w owocach i warzywach o intensywnym zabarwieniu: w brokułach, pomidorach, brukselce, grochu, marchwi, brzoskwiniach, morelach, melonach. Udowodniono, że karotenoidy unieszkodliwiając ciała rakotwórcze, chronią przed rakiem we wczesnych fazach. Wzmacniają również system odpornościowy.

Dzieli się je na zwierające tlen czyli tzw. ksantofile (warzywa o zielonych liściach np. szpinak czy brokuły) oraz beztlenowe czyli np. beta-karoten (warzywa i owoce o barwie żółto-pomarańczowej np. marchew, morele). Karotenoidy nie zawierające tlenu są stosunkowo bardziej wytrzymałe na podwyższoną temperaturę, natomiast ksantofile ulegają w dużej mierze zniszczeniu podczas gotowania. Dlatego do przygotowania surówek celowe jest wykorzystanie głównie zielonych warzyw.
Glukozynolany

Glukozynolany występują głównie w warzywach kapustnych oraz w chrzanie i gorczycy. Biologiczną aktywność wykazują nie same glukozynolany, lecz produkty ich rozkładu powstające podczas rozdrabniania warzyw.
Badania wykazały, że substancje te chronią przed rakiem. Dlatego miłośnicy kapusty rzadziej chorują na raka jelita grubego niż ludzie unikający tego warzywa. Działają również jako naturalne antybiotyki: zapobiegają infekcjom hamując rozwój wirusów.

Uwaga:
Glukozynolany są nieodporne na działanie podwyższonej temperatury. Gotowanie obniża ich zawartość o około 1/3, a przeciwrakowe działanie rozłożonych substancji ulega odpowiedniemu osłabieniu. Jedzmy zatem jak najczęściej kapustę w postaci surówek.
Polifenole

Polifenole nadają roślinom barwę, aromat i budowę. Należą do nich flawonoidy występujące przede wszystkim w zewnętrznych warstwach owoców; w łupinach oraz liściach. Obieranie jabłek i pomidorów znacznie obniża więc zawartość flawonoidów. Bogate w flawonoidy jest także biała skórka pomarańczy i grejpfrutów (albedo).

Do flawonoidów należą też antocyjany nadające owocom i warzywom kolor czerwony, niebieski i fioletowy (owoce jagodowe, wiśnie, śliwki, bakłażany, czerwona kapusta). Kwercetyna, silny przeciwutleniacz, należąca również do flawonoidów, występuje w cebuli, jarmużu, zielonej fasoli, jabłkach, wiśniach i brokułach. Flawonoidy unieszkodliwiają rakotwórcze wolne rodniki, dobrze wpływają na krążenie, chroniąc przed chorobami serca, mają również właściwości bakteriobójcze.

Do polifenoli należą też kwasy fenolowe, również chroniące przed rakiem i unieszkodliwiające wolne rodniki i drobnoustroje. Również one zawarte są głównie w zewnętrznych warstwach roślin (skórki ziemniaków i marchwi, otręby zbożowe). Zawartość kwasów fenolowych w świeżo zebranych warzywach szybko maleje w następstwie reakcji z tlenem atmosferycznym. Kwasy fenolowe to też kwas kawowy, ferulowy i elagowy. Ten ostatni znany jest ze szczególnie silnego działania przeciwrakowego. Występuje przeważnie w owocach jagodowych oraz orzechach włoskich.
Fitoestrogeny

Do fitoestrogenów należą izoflawonoidy (genisteina zawarta w soi) oraz lignany (w żywności o dużej zawartości substancji balastowych, np. w nasionach zbóż i oleistych, w tym len).

Fitoestrogeny działają prawie tak samo jak ludzki hormon estrogen, tyle że znacznie słabiej. Chronią przed zachorowaniem na raka na tle hormonalnym czyli raka piersi, macicy i prostaty.
Siarczki

Związki siarki występują we wszystkich roślinach cebulowych czyli czosnku, cebuli i porach. Siarczki hamują rozwój niepożądanych drobnoustrojów, przeciwdziałają powstaniu raka (zwłaszcza raka żołądka), chronią przed wolnymi rodnikami, regulują poziom cholesterolu i tłuszczu we krwi, zapobiegając w ten sposób chorobom serca i układu krążenia. Powstrzymują stany zapalne. Czosnek zawiera silnie bakteriobójczy siarczek alicynę.

Ciekawostka:
Podczas pierwszej olimpiady czosnek zalecany był jako środek dopingujący!
1 miligram czosnku pod względem aktywności bakteriobójczej odpowiada 10 miligramom penicyliny!
Fitosterole

Fitosterole to roślinny cholesterol, który nie tylko nie podnosi poziomu cholesterolu w organizmie człowieka, ale jest w stanie związać nadmiar cholesterolu i przyczynić się do jego wydalenia. Znajdują się głównie w bogatych w tłuszcze częściach roślin: w orzechach, nasionach (przede wszystkim słonecznika) oraz w tłoczonych na zimno olejach roślinnych.
Terpeny

Do terpenów należą substancje aromatyczne, takie jak mentol mięty pieprzowej, limonen cytrusów, karwon olejku kminkowego. Chronią przed zachorowaniem na raka, poprzez aktywację enzymów odpowiedzialnych za odtruwanie naszego organizmu.
Saponiny

Saponiny powodują pienienie się cieczy. Uważano je za szkodliwe, ale wg niektórych badań, saponiny przyjmowane w pożywieniu nie są szkodliwe dla organizmu ludzkiego. Saponiny, jak wszystkie drugorzędne substancje roślinne, chronią przed rakiem, obniżają poziom cholesterolu we krwi oraz unieszkodliwiają uciążliwe drobnoustroje. Są skuteczne w przypadku stanów zapalnych i wzmacniają system odpornościowy. Bogate w saponiny są rośliny strączkowe, takie jak ciecierzyca, soja i fasola.
Kwas fitynowy

Bogate w kwas fitynowy są przede wszystkim zboża. Podobnie jak saponiny kwas fitynowy uważany był za szkodliwy dla zdrowia, gdyż jest w stanie wiązać wartościowe minerały (np. wapń), które stają się nieprzyswajalne przez organizm. Obecnie coraz powszechniejsze są teorie, że przyjmowane ilości kwasu fitynowego są nie tylko całkowicie nieszkodliwe, lecz przeciwnie – sprzyjają naszemu zdrowiu, gdyż obniżają poziom cukru we krwi i chronią przed rakiem.
Chlorofil

Ten zielony barwnik liści jest również korzystny dla naszego organizmu, gdyż hamuje powstawanie komórek rakowych.
Substancje balastowe

Substancje balastowe, zawarte w ziarnie zbóż i ich przetworach, roślinach strączkowych, owocach i warzywach chronią nasz organizm przed rakiem, zwłaszcza przed rakiem jelita grubego. Mają właściwość wiązania szkodliwych produktów przemiany materii, znajdujących się w jelicie, które następnie są wydalane z kałem. Ponadto mają zdolnośc do obniżania poziomu cholesterolu.
Bakterie kwasu mlekowego

Produkty fermentacji mlekowej takie jak jogurt oraz kwaszone warzywa (np. kiszona kapusta) obniżają poziom cholesterolu i chronią organizm przed niepożądanymi drobnoustrojami i zachorowaniem na raka. Przypuszcza się, że właśnie jogurtowi, spożywanemu na szeroką skalę w Bułgarii, Bułgarzy zawdzięczają swoją długowieczność.
[link widoczny dla zalogowanych]

Barbarax · Wysłany: Pią 22:03, 26 Mar 2010 Temat postu:

Arbuz na upały i potencję

Arbuz orzeźwiający i leczniczy.Niejasne jest pochodzenie arbuzów. Uprawiane są od niepamiętnych czasów w Indiach, Chinach i Afryce Południowej, a w Polsce już od XVI wieku.
Są niezwykle orzeźwiające i doskonale gaszą pragnienie. Dzięki gładkiej „woskowej” skórce, miąższ arbuza zachowuje niższą temperaturę niż otaczające powietrze, co potęguje wrażenie świeżości.
Wartości odżywcze

Arbuz to głównie woda, zawiera jej aż 92%. Nie jest zbyt bogaty w witaminy, ale porcja 154 g dostarcza 18% dziennego zapotrzebowania na witaminę A i 21% na witaminę C. Poza tym arbuz zawiera śladowe ilości witamin: B1, B2 i B6. W sole mineralne też nie jest zbyt zasobny, ale zawiera wszystkiego po trochu, w tym przede wszystkim potas.magnez, miedź, mangan, fosfor i żelazo.

Słodki i orzeźwiający smak zawdzięcza arbuz zawartości kwasu jabłkowego i cytrynowego.
Ale arbuz to przede wszystkim bogate źródło likopenu i glutationu, cennych przeciwutleniaczy, zapobiegających m.in. nowotworom oraz cytruliny stymulującej odporność.

I ważna informacja dla odchudzających się: arbuz jest niskokaloryczny (46 kalorii w 154 g), ale połowa kalorii, które dostarcza pochodzi z cukrów.
Właściwości lecznicze
Dzięki dużej zawartości wody, arbuz ma właściwości moczopędne, przez co polepsza przemianę materii i odtruwanie organizmu. Zalecany jest dla osób z nadwagą i cierpiących na cukrzycę typu 2.

Jest doskonałym lekiem na skórę. Działa przeciwzmarszczkowo, tonizująco i ściągająco, pomaga w leczeniu stanów zapalnych skóry, wyprysków i zajadów.

Bogactwo likopenu i glutationu sprawia, że arbuz ma również pewne właściwości antynowotworowe. Z tego samego względu niektóre źródła przypisują mu działanie antywirusowe i przeciwzakrzepowe, a także chroniące przed zaćmą.

Jakby tego było mało, ostatnio naukowcy amerykańscy dowiedli, że arbuz działa jak naturalna viagra. Zdolność zwiększania popędu seksualnego zawdzięcza cytrulinie, substancji zawartej głównie w miąższu skórki arbuza. Spożywanie cytruliny z arbuza powoduje wyzwolenie w organizmie argininy. Oba związki powodują obniżenie ciśnienia tętniczego krwi i stymulują układ odpornościowy. Dodatkowo cytrulina w połączeniu z likopenem działa korzystnie na prostatę.
Jak kupować arbuza?

Jeśli możesz kupuj arbuzy w całości. Pokrojone nadają się tylko do szybkiego zjedzenia. Wybierając arbuza warto dokładnie ostukać go, by ocenić, czy jest już dojrzały, czy jeszcze nie. Owoce w pełni dojrzałe wydają głuchy dźwięk.
[link widoczny dla zalogowanych]

Thotal · Wysłany: Pią 23:25, 26 Mar 2010 Temat postu:

Arbuz, to znakomity "czyściciel" nerek.
Przekonałem się o tym będąc w tropiku, gdzie jedynym pożywieniem tego dnia były arbuzy. Płynęliśmy po morzu i przez dłuższy czas słońce dość mocno ogrzewało mi plecy, efektem tych przypadkowych zbiegów okoliczności było wypłynięcie sporej ilości piasku i brunatny kolor moczu.
Na początku się wystraszyłem, ale po powrocie zacząłem szukać i znalazłem.
Arbuz, ogrzane plecy i na efekty nie trzeba długo czekać. Najlepszy czas na oczyszczanie nerek to - luty.

Pozdrawiam - Thotal Smile

Barbarax · Wysłany: Sob 10:15, 27 Mar 2010 Temat postu:

Lecznicze nalewki owocowe

Domowe nalewki owocowe

Nalewki były onegdaj specjalnością domu. Przygotowywały je nie tylko panie domu, ale w dużej mierze panowie. Receptury były ściśle chronione i przekazywane z pokolenia na pokolenie. Piwnice w dworach były pełne rozmaitych, domowej roboty trunków, dojrzewających nieraz latami. W szlacheckich czasach był zwyczaj przygotowywania nalewki przy chrzcinach dziecka, którą podawało się do stołu w czasie jego ślubu.

We współczesnych czasach tradycja domowych nalewek zamiera. Może jednak warto do niej wrócić i samemu przygotować trunek bez konserwantów i innej chemii, unikalny, smaczny, a także leczniczy. Na początek kilka prostych przepisów na nalewki owocowe.

Uwaga: Chociaż nalewki owocowe wykazują działanie lecznicze nie należy przesadzać w ich zażywaniu, bo każdy alkohol pity w nadmiarze szkodzi i uzależnia!

Nalewka agrestowa

Agrestówka poprawie trawienia, działa lekko przeczyszczająco i moczopędnie.

Składniki:
1 kg dojrzałego agrestu
1/2 l spirytusu
1/2 l wódki
1/2 kg cukru
aromat waniliowy

Wykonanie:
Agrest dokładnie umyć, odciąć ogonki, wrzucić do słoja i lekko ugnieść. Zalać wódką i spirytusem. Odstawić na miesiąc. Następnie zlać, a owoce zasypać cukrem oraz dodać aromat waniliowy. Odczekać dwa tygodnie i powstałe nalewki - słodką i wytrawną - wymieszać. Wlać do butelek, szczelnie zakorkować i odstawić na miesiąc, aby dojrzała.

Nalewka na owocach czarnego bzu

Nalewka bzowa polecana jest przy przeziębieniach, ma działanie odtruwające, jest jednocześnie słabym środkiem przeciwbólowym i wspaniałym naturalnym środkiem ułatwiającym wypróżnienie.

Składniki:
1 kg dojrzałych owoców bzu czarnego
1 l spirytusu
0,25 kg cukru
0,5 l wody.

Wykonanie:
Owoce bzu zalać w słoju spirytusem i szczelnie zamknięty słój odstawić na miesiąc w ciepłe miejsce. Po tym czasie nalewkę przecedzić i dodać do niej syrop z cukru i wody (zagotowany, odszumowany i przestudzony). Ponownie szczelnie zamknąć słój i odstawić na tydzień, poczym nalewkę przefiltrować i rozlać do butelek, pozwalając jej dojrzewać przez pół roku w chłodnym i ciemnym miejscu.

Nalewka czeremchowa

Czeremchówka działa wzmacniająco, wykrztuśnie, przeciwbiegunkowo, moczopędnie, odtruwające i uspokajająco.

Składniki:
1 kg owoców czeremchy
1 l wódki
0,5 kg cukru.

Wykonanie:
Dojrzałe owoce czeremchy ułożyć na płótnie i pozostawić w przewiewnym miejscu w temperaturze 15-17 st.C na 3 dni. Potem przebrać, usunąć ogonki (nie pestkować), umyć. Wrzucić do słoja, wsypać cukier i zalać wódką. Szczelnie zamknąć i pozostawić w ciemnym miejscu na 2 miesiące. Następnie przefiltrować, zlać do butelek i dobrze zakorkować. Nalewka jest gotowa po 5 miesiącach.

Nalewka z czereśni

Czereśniówkę pije się przy niestrawności i na poprawę trawienia.

Składniki:
1 kg czereśni
8 goździków
1 l wódki
0,5 kg cukru.

Wykonanie:
Czereśnie umyć i osuszyć. Z pestkami wsypać do słoja, wrzucić goździki, wlać wódkę. Odstawić szczelnie zamknięty na dwa miesiące. Następnie zlać nalewkę. Na pozostałe w słoju owoce wsypać cukier, odstawić w słoneczne miejsce. Potrząsać raz na jakiś czas, aby rozpuścił się cukier. Gdy już się rozpuści, zlać płyn i połączyć z wersją wytrawną.
Nalewka gotowa po 3 miesiącach.

Nalewka na owocach głogu

Nalewka głogowa obniża poziom cholesterolu we krwi, poprawia krążenie mózgowe. Wskazana jest przy nadpobudliwości nerwowej, skurczach jelit, bólach i zawrotach głowy oraz jako środek ogólnie wzmacniający.

Składniki:
1 l spirytusu (96%)
0,5 l bardzo dobrej wody źródlanej lub stołowej niegazowanej
0,5 l owoców głogu
0,5 kg cukru kryształu
Dodatkowo: czysta wódka (40%).

Wykonanie:

* Szklankę wody zagotowujemy ze szklanką cukru, często mieszając, by cukier dokładnie się rozpuścił. Do wrzącego syropu dodajemy owoce i całość zagotowujemy. Odstawiamy do przestygnięcia.

* Naczynie przykrywamy ściereczką, odstawiamy do następnego dnia w zacienione miejsce o temperaturze pokojowej.
* Po 24 godz. przecedzamy przez gęste sito wyłożone warstwą bibuły i przelewamy do gąsiora. Dodajemy spirytus oraz wystudzony syrop, ugotowany z pozostałej wody i reszty cukru.
* Butlą lekko wstrząsamy, by składniki połączyły się, i szczelnie zamykamy odpowiednio opasowanym korkiem i odstawiamy w chłodne, pozbawione przewiewów miejsce na okres 6 miesięcy.
* Wytrawioną nalewkę przecedzamy przez gęste, wyłożone bibułą sito i przelewamy do wysokiej karafki ze szczelnym korkiem. Przechowujemy w ciemnym miejscu o temperaturze pokojowej.

Pozostałe w butli owoce zaraz po odsączeniu syropu możemy zalać czystą wódką w ilości 3-4 cm ponad warstwę owoców i odstawić w ciemne, chłodne miejsce na 6 miesięcy. Po przefiltrowaniu przez wyłożone bibułą sito otrzymamy bardzo smaczną, mocną, wytrawną wódkę.

Nalewka na czarnych jagodach

Nalewka jagodowa wykazuje pewne działanie regulujące trawienie, wywiera korzystny wpływ na błony śluzowe żołądka i jelit, łagodząc ich stany zapalne. Przeciwdziała lekkim biegunkom, nieżytom żołądka i jelit oraz brakowi apetytu. Zalecana jest również w przeziębieniach i chorobach górnych dróg oddechowych.

Składniki:
1 kg jagód
0,5 kg cukru
0,5 l wódki
0,5 l spirytusu.

Wykonanie:
Jagody przebrać, umyć i osuszyć. Wrzucić do słoja, zasypać cukrem, wlać wódkę i spirytus. Szczelnie zamknąć. Odstawić w nasłonecznione miejsce na miesiąc. Następnie nalewkę odcedzić, przefiltrować, rozlać do butelek, zakorkować i odstawić w chłodne miejsce.

Nalewka gotowa po 2 miesiącach.

Nalewka na owocach jarzębiny

Jarzębinówka poprawia trawienie. Wskazana jest również w biegunce i pomocniczo w kamicy nerkowej.

Składniki:
1 kg owoców jarzębiny
0,5 l spirytusu
0,5 l wódki
1 szklanka wody
1 szklanka cukru.

Wykonanie:
Owoce jarzębiny zbierane po pierwszym przymrozku (albo przemrożone w zamrażalniku), aby straciły goryczkę dokładnie umyć, osuszyć i włożyć do słoja. Zalać wódką i spirytusem, szczelnie zamknąć i odstawić w ciemne chłodne miejsce na dwa tygodnie. Następnie przefiltrować przez kawałek płótna i połączyć z syropem przygotowanym ze szklanki przegotowanej gorącej wody i szklanki cukru (odszumować!) i wystudzonym. Nalewkę rozlać do butelek, zakorkować i odstawić na pięć miesięcy.

Uwaga: Pozostałe po nalewce owoce można zasypać niepełną szklanką cukru, zalać 1/3 szklanki spirytusu i odstawić w zamkniętym słoju na kolejne dwa tygodnie, po czym zlać przez płótno do butelek. Otrzymamy delikatny w smaku likier jarzębinowy.

Nalewka na jeżynach

Nalewka jeżynowa ma działanie przeciwgorączkowe i napotne. Poza tym reguluje pracę przewodu pokarmowego oraz ma właściwości uspokajające. Polecana jest w zaburzeniach nerwowych u kobiet w okresie menopauzy a pomocniczo także w anemii.

Składniki:
1 kg jeżyn
30 dag cukru
kawałek laski wanilii
0,5 l wódki
0,2 l spirytusu.

Wykonanie:
Jeżyny umyć, osuszyć. Wrzucić do słoja, dodać cukier, laskę wanilii. Zalać spirytusem oraz wódką i szczelnie zamknąć. Odstawić na miesiąc w słoneczne miejsce. Następnie nalewkę zlać, przefiltrować. Przelać do butelek.
Nalewka gotowa po 1 miesiącu.

Uwaga: Pozostałe po nalewce owoce możemy zasypać niepełną szklanką cukru, wlać ok. 1/3 szklanki spirytusu i odstawić na kolejny miesiąc. Otrzymamy smaczny likier jeżynowy.

Nalewka na malinach

Malinówka ma działanie przeciwgorączkowe i napotne. Nieoceniona jest przy grypie, anginie i wszelkich przeziębieniach. Dodatkowo reguluje pracę przewodu pokarmowego. Jest również pomocna w anemii. Ze względu na właściwości uspokajające wskazana jest również w zaburzeniach nerwowych w okresie przekwitania u kobiet.

Składniki:
1 kg malin (najlepiej leśnych)
1 l spirytusu
0,25 kg cukru
1 l wody.

Wykonanie:
Całkowicie dojrzałe, nieuszkodzone i zupełnie zdrowe owoce malin szybko opłukać pod bieżącą wodą, z lekka osuszyć, wsypać do szklanego naczynia, lekko rozgnieść i zalać spirytusem. Naczynie szczelnie zamknąć i ustawić w ciepłym miejscu na 4 tygodnie.
Po tym czasie alkohol zlać, przefiltrować, dodać syrop z cukru i wody. Odstawić na tydzień, ponownie przefiltrować, rozlać do butelek, butelki zakorkować i zalakować, wynieść do piwnicy, gdzie nalewka powinna dojrzewać przez 6 miesięcy.

Nalewka na śliwkach mirabelkach czyli Owocówka z zaścianka

(przepis ze staropolskiej kuchni szlacheckiej)

Owocówka z zaścianka zaliczana była do wódek luksusowych, podawano ją na wyjątkowych uroczystościach, takich jak chrzciny, wesela, jubileusze itp.

Składniki:
Dojrzałe, dorodne, dokładnie przebrane mirabelki – ilość wg potrzeby
szklanka dojrzałych leśnych malin
szklanka dojrzałych jeżyn
szklanka cukru
spirytus (70%) – ilość wg potrzeby
woda źródlana lub stołowa – ilość wg potrzeby.

Wykonanie:

* Na spód słoja kładziemy maliny i jeżyny, przesypując owoce warstwami cukru. Słój okrywamy muślinem i pozostawiamy do następnego dnia w temperaturze pokojowej.
* Mirabelki wkładamy do naczynia i zalewamy wodą w takiej ilości, żeby przykryła owoce na 2 cm ponad ich powierzchnię. Owoce rozgotowujemy 5-7 minut na średnim ogniu. Przecedzamy. Do odsączonego soku dodajemy przetarty przez sito miąższ i studzimy.
* Zimny syrop odmierzamy, wlewamy do słoja z zasypanymi cukrem owocami, dodajemy taką samą ilość spirytusu.
* Słój owijamy pergaminowym papierem i lnianą ściereczką. Odstawiamy do ciemnej, pozbawionej przewiewów piwnicy na rok. W tym czasie nalewka się wytrawi, nabierze mocy i pięknego koloru.
* Nalewkę zlewamy, cedząc delikatnie przez gęste sito wyłożone kilkakrotnie złożoną warstwą gazy. Przelewamy do czystych butelek lub karafki ze szczelnym korkiem.

Ratafia – staropolska nalewka na miękkich owocach

Składniki:
1 kg dojrzałych niewielkich truskawek,
szklanka zielonego pozbawionego pestek agrestu,
średniej wielkości cytryna,
0,5 kg cukru
1 l spirytusu
Dodatkowo: czysta wódka (40%), szklanka wody, pół szklanki cukru.

Wykonanie:

* Przebrane i umyte owoce agrestu kroimy wzdłuż na połowę, odrzucamy pestki, dokładnie płuczemy, odsączmy na sicie, wkładamy na spód szklanego słoja. Posypujemy 2 łyżkami cukru,. Na agreście układamy połowę truskawek, które przesypujemy połową cukru. Układamy pokrojoną w cienkie plastry cytrynę (koniecznie pozbawioną pestek), następnie pozostałe truskawki przesypane resztą cukru.
* Owoce zalewamy spirytusem. Słój opisujemy, szczelnie zamykamy i odstawiamy na rok w chłodne, ciemne, pozbawione przewiewów miejsce. Po zlaniu otrzymujemy doskonale wytrawioną, klarowną, aromatyczną nalewkę.
* Pozostałe w butli owoce zalewamy dobrze wystudzonym, ugotowanym z wody i cukru syropem oraz czystą wódką w ilości 4-5 cm ponad warstwę owoców. Słój odstawiamy w odpowiednie miejsce na 6-8 miesięcy. W tym czasie wyklaruje się i doskonale wytrawi pyszna owocowa wódka o pięknej barwie.

Nalewka na owocach róży

Nalewka różana, a zwłaszcza przygotowana na owocach szczególnie bogatych w witaminę C (róża girlandowa lub pomarszczona) działa ogólnie wzmacniająco, zalecana jest przy wyczerpaniu fizycznym i psychicznym oraz przy przeziębieniach.

Składniki:
0,5 kg róży
0,5 l spirytusu
0,5 l wytrawnego białego wina gronowego
1 kg cukru
0,75 l wody.

Wykonanie:
Zebrać całkiem dojrzałe, ale nie przemarznięte owoce róży, dokładnie umyć, osuszyć i zmiksować. Zmieszać ze spirytusem połączonym z winem.

Przygotować syrop z cukru i wody. Gorący wlać do naczynia z owocami i alkoholem. Naczynie natychmiast szczelnie zamknąć i odstawić na 10 dni na słońce.

Następnie płyn zlać, przefiltrować, rozlać do butelek, zakorkować, zalakować i wynieść do piwnicy. Nalewka powinna dojrzewać przez co najmniej 6 miesięcy.

Smorodinówka - Nalewka na czarnej porzeczce

Smorodinówka polecana jest w zaburzeniach trawienia. Jest to również środek wykrztuśny, którego można używać w nieżytach górnych dróg oddechowych i zapaleniu gardła.

Składniki:
1.5 kg dojrzałych czarnych porzeczek
25 dag cukru
1.5 l czystej wódki
1 szklanka spirytusu.

Wykonanie:
Owoce przebrać, opłukać, oczyścić z szypułek i włożyć do słoja, przesypując cukrem warstwa po warstwie. Słój szczelnie zamknąć i odstawić na miesiąc w nasłonecznione miejsce. Powstały sok zlać i wstawić do lodówki, a owoce w słoju zalać wódką i odstawić na 3 tygodnie. Następnie zlać nalewkę do butelki, wymieszać z sokiem, dodać spirytus i odstawić na 2 miesiące. Następnie przefiltrować i odstawić jeszcze na 4 miesiące, aby nalewka dojrzała.

Nalewka na śliwkach

Śliwówka poprawia trawienie i polecana jest przy niestrawności.

Składniki:
1 kg dojrzałych węgierek
4 suszone śliwki
10 dag suszonych śliwek (bez pestek)
0,5 l spirytusu
1,5 l wódki
1 kg cukru.

Wykonanie:

* Umyte i osuszone węgierki wypestkować i wrzucić do słoja. Zalać 0,5 l wódki i spirytusem i odstawić w ciepłe miejsce do nowego roku.
* W grudniu do drugiego słoja włożyć suszone śliwki, zalać 1 l wódki, szczelnie zamknąć i odstawić w ciepłe miejsce na miesiąc.
* Zlać obie nalewki (suszone śliwki mocno odcisnąć), świeże zasypać połową cukru i odstawić w ciepłe miejsce do momentu rozpuszczenia cukru (słojem poruszać).
* Przygotować syrop z 0,5 kg cukru i szklanki wody. Połączyć wszystkie składniki: nalewki, syrop i syrop ze świeżych śliwek, rozlać do butelek i szczelnie zakorkować.

Nalewka wieloowocowa

( przepis z kuchni staropolskiej)

Nalewkę przygotowujemy przez kilka miesięcy. Zaczynamy, kiedy pojawią się pierwsze miękkie owoce, kolejne gatunki dodajemy w miarę ich dojrzewania.

Składniki:
2 szklanki miękkich owoców np. truskawek, poziomek, malin, dojrzałego agrestu, porzeczek czerwonych i białych, leśnych czarnych jagód, leśnych jeżyn,
szklanka spirytusu
duża łyżka miodu
1/3 szklanki wody stołowej.
Dodatkowo: 3 szklanki wody stołowej, 1 szklanka cukru, wódka (40-45%).

Wykonanie:

* Na spód dużego szklanego słoja z niezbyt szeroką szyją wlewamy 1/3 szklanki przegotowanej zimnej wody stołowej.
* Wrzucamy owoce, zalewamy spirytusem, dodajemy miód, i poruszamy kilkakrotnie słojem, by składniki się wymieszały. Nalewkę stopniowo uzupełniamy świeżymi owocami, zachowując proporcje: na 2 szklanki owoców szklanka spirytusu i łyżka miodu. Powinna stać w suchej, ciemnej piwnicy przez rok, licząc od czasu, gdy dodaliśmy ostatni rodzaj owoców.
* Sklarowany płyn bardzo delikatnie przelewamy do idealnie czystych butelek ze szczelnym zamknięciem i odstawiamy do piwnicy.

Pozostałe owoce zalewamy chłodnym syropem ugotowanym z wody i cukru oraz wódką w takiej ilości, by owoce były zakryte na wysokość 2cm. Odstawiamy do piwnicy na 10-12 miesięcy.
* Wytrawiony płyn zlewamy, cedząc przez gęste sito wyłożone warstwą gazy. Pozostałe na spodzie słoja owoce smażymy – będą doskonałym dodatkiem do biszkoptowych ciast i tortów.

Nalewka wiśniowa

Wiśniówka działa przeciwgorączkowo, zalecana jest również przy uporczywych zaparciach i pomocniczo w anemii.

Składniki:
1 kg wiśni
0,5 l spirytusu
0,5 l wódki
0,5 l wody źródlanej
szklanka cukru.

Wykonanie:
Gotujemy syrop z wody i cukru, odszumowujemy i przestudzamy. Do słoja wsypujemy umyte i wydrylowane wiśnie oraz dodatkowo płaską łyżeczkę samych pestek (nie mytych!). Dodajemy kilka goździków, wlewamy spirytus, wódkę oraz syrop. Szczelnie zamykamy i odstawiamy w słoneczne, ciepłe miejsce na około 4 tygodnie. Po tym czasie przefiltrowujemy i rozlewamy do butelek.

Nalewkę można spożywać od razu, ale może stać kilka miesięcy dłużej, z czasem nabiera większej mocy oraz niepowtarzalnego smaku i aromatu

Uwaga: Pozostałe po nalewce owoce można zasypać cukrem, dolać trochę wódki, aby otrzymać wiśniowy likier.
[link widoczny dla zalogowanych]

Barbarax

Migdałowa dawka zdrowia

Najodpowiedniejszy klimat dla uprawy migdałów mają obrzeża pustyń w podgórskich rejonach środkowej Azji, tereny Mongolii i Chin. Znano je tam od kilku tysięcy lat. Kupcy wędrujący Jedwabnym Szlakiem przenieśli migdałowe rarytasy nad Morze Śródziemne. Stąd trafiły one do Nowego Świata, czyli Ameryki, która obecnie przejęła 75% ich produkcji światowej, wyprzedzając Hiszpanię i Grecję.

Migdały są jadalnymi nasionami migdałowca zwyczajnego. Zaliczamy je do grupy orzechów, chociaż w istocie nimi nie są. Zbiera się je maszynowo, następnie obłuskuje, oczyszcza, podsusza i sortuje według wielkości. Sprzedaje się je całe ze skórką lub bez niej, w postaci płatków, surowe, prażone, solone albo słodzone. Można z nich przygotować również masę marcepanową, masło migdałowe oraz proszek do sporządzania mleczka. Uprawiane są dwa rodzaje migdałów: słodkie i gorzkie. Wartość odżywcza słodkich jest tym większa, im dokładniej je pogryziemy. Słodkie migdały mają wiele zastosowań w medycynie. Używane są: * jako środek wykrztuśny w schorzeniach oskrzeli; * przy chrypkach i suchym kaszlu; * przy chorobach układu moczowego (kamienie nerkowe, zwężenie cewki moczowej), dróg żółciowych; * w zaparciach. Doskonałym napojem przynoszącym ulgę w stanach napięcia nerwowego jest mleczko migdałowe. W tym celu mielimy i dokładnie rozcieramy migdały z wodą, uzyskując konsystencję mleka, schładzamy go i pijemy.

Na podstawie badań naukowych stwierdzono, że skład i proporcje zawartych w migdałach komponentów pozwalają zaliczyć je do produktów o wyjątkowych właściwościach antynowotworwych. Migdały są bogatym źródłem: * witaminy E, będącej silnym przeciwutleniaczem, zapobiegającym powstawaniu wolnych rodników. Dzięki temu chronią przed miażdżycą, zawałem serca, nowotworami, udarem mózgu, obniżeniem odporności i przedwczesnym starzeniem się; * białka – około 20 g w 100 g produktu, dlatego zalecane są w diecie wegetariańskiej; * witamin B1, B2, PP oraz potasu. Usprawniają one funkcje mózgu, zapewniając lepszą pamięć i koncentrację. Dlatego migdały poleca się uczniom oraz wszystkim tym, którzy chcą jak najlepiej przyswajać wiedzę. Witamina B2 poprawia także wzrok oraz nadaje skórze elastyczność; * magnezu potrzebnego do syntezy białek i pracy mięśni. Pierwiastek ten chroni naczynia włosowate przed zniszczeniem, bierze udział w syntezie znacznej ilości enzymów oraz odgrywa kluczową rolę w przemianach energetycznych cukru we krwi. Chroni też mózg narażony na częsty stres; * cynku uczestniczącego w podziałach komórkowych i pełniącego funkcje regulacyjne systemu odporności. Dlatego przy niedoborze tego pierwiastka częściej się przeziębiamy i cierpimy na zakażenia dróg oddechowych. Minerał ten utrzymuje też w dobrym stanie skórę, włosy i paznokcie.
[link widoczny dla zalogowanych]