www.przyszloscwprzeszlosci.info

Barbarax

Składniki mineralne

Składniki mineralne występują zarówno w produktach pochodzenia zwierzęcego, jak i roślinnego. Spełniają w organizmie różnorodne funkcje i z tego względu muszą być stale do niego dostarczane.
Kolejną grupę związków zaliczanych w żywieniu do niezbędnych stanowią składniki mineralne. Występują one zarówno w produktach pochodzenia zwierzęcego, jak i roślinnego. Składniki mineralne spełniają w organizmie różnorodne funkcje i z tego względu muszą być stale do ustroju dostarczane. Do podstawowych składników mineralnych zaliczamy przede wszystkim wapń ł fosfor, będące głównymi składnikami mineralnymi układu kostnego, żelazo, które jest zasadniczym składnikiem krwi, magnez, niezbędny do budowy i pracy enzymów i hormonów, oraz sód z potas, regulujące gospodarkę elektrolitowo-wodną ustroju. Najważniejszymi mikroelementami są natomiast: jod (niezbędny do produkcji hormonów tarczycy), miedź (potrzebna m.in. do wytwarzania krwinek czerwonych), cynk (regulujący gospodarkę węglowodanową ustroju), mangan (bierze udział w procesach rozrodczych), kobalt (niezbędny do tworzenia wit. B12) oraz fluor (zapobiegający próchnicy zębów).Organizm potrzebuje zarówno makro, jak i mikroelementów. Można ich dostarczyć dzięki prawidłowo zestawionej i urozmaiconej diecie. Najlepiej wykorzystany przez organizm ludzki jest wapń pochodzący z mleka i jego przetworów, żelazo z mięsa i jego przetworów, sód natomiast z soli kuchennej, której jednak nadmierne spożywanie może stać się przyczyną nadciśnienia tętniczego. Przyjmowane z pożywieniem składniki mineralne wykazują różne właściwości - niektóre zasadotwórcze, np. wapń, potas, sód, żelazo, inne zaś kwasotwórcze, np. chlor, siarka i fosfor.Większość produktów spożywczych ma w swym składzie pewien nadmiar składników zakwaszających. Należą do nich przede wszystkim produkty pochodzenia zwierzęcego, z wyjątkiem mleka. Mleko, z uwagi na dużą zawartość wapnia i potasu, wykazuje działanie zasadotwórcze. W mięsie, rybach i jajach przeważają pierwiastki kwasotwórcze, podobnie jak w niektórych produktach zbożowych np. mąkach, kaszach i pieczywie. Do produktów zasadotwórczych oprócz mleka i sera białego zaliczamy warzywa i owoce, gdyż przeważają w nich pierwiastki zasadotwórcze, takie jak potas, wapń i żelazo. Kwaśny smak owoców, np. cytryny, nie świadczy o ich kwasotwórczym działaniu na organizm, lecz spowodowany jest obecnością kwasów organicznych. Inaczej mówiąc, kwaśna cytryna w organizmie człowieka wykazuje działanie zasadotwórcze. Ponieważ organizm człowieka do prawidłowego funkcjonowania potrzebuje środowiska lekko zasadowego, należy dbać w codziennym żywieniu o właściwe dostarczanie produktów zasadotwórczych, tj. mleka, warzyw i owoców.

Fosfor
Znajduje się we wszystkich żywych komórkach i pokarmach a około 80% fosforu występuje w połączeniach z wapniem w kościach i zębach, nieco mniej w mięśniach i mózgu. Fosfor aby był w pełni aktywny, wymaga obecności witaminy D oraz wapnia przy czym wapń i fosfor współdziałają najefektywniej, gdy występują w proporcji dwa do jednego. Fosfor odgrywa ogromną rolę w magazynowaniu i transporcie energii kiedy występuje w postaci estrów fosforanowych. Fosfor uczestniczy w przewodzeniu bodźców nerwowych, jest budulcem błon komórkowych, tkanek miękkich, takich jak nerki, serce, mózg, mięśnie, bierze udział w wielu procesach metabolicznych i reakcjach chemicznych pomagając m.in. w uwalnianiu energii z białek, węglowodanów i tłuszczów. Fosfor konieczny do utrzymania prawidłowej struktury kości i zębów. Odgrywa ważną rolę w regularnej pracy serca oraz jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania nerek. Dzięki obecności tego pierwiastka w organizmie jest utrzymywane prawidłowe pH, a współdziałając współnie z witaminą B, umożliwia wchłanianie glukozy. Jest potrzebny podczas wzrostu i naprawy uszkodzonych tkanek, podtrzymuje witalność organizmu, a także łagodzi bóle w zapaleniu stawów.
Niedobór
Prawidłowa dieta codzienna dostarcza wystarczającą ilość fosforu, stąd przypadki niedoboru fosforu zdarzają się sporadycznie. Objawy niedoboru to: stany osłabienia, zaburzenia w budowie masy kostnej, nieregularny oddech, zmęczenie, zaburzenia nerwowe.
Nadmiar
Zwiększone spożycie fosforu wywołuje naruszenie równowagi mineralnej i obniżenie poziomu wapnia. Nie stwierdzono objawów zatrucia.
Źródła
Większość produktów żywnościowych bogata jest w fosfor. Duże ilości fosforu zawierają ryby, drób, mięso, pełne ziarno, jajka, orzechy, nasiona.

Jod
Jest niezbędny dla prawidłowego działania tarczycy. Jod wpływa na tarczycę będąc składnikiem produkowanych przez nią hormonów: tyroksyny i trójjodotyroniny, które regulują przemiany energetyczne, wzrost, rozmnażanie, syntezę białek, rozwój i pracę mózgu oraz układu nerwowego. Pomaga w utrzymaniu zdrowej skóry, włosów, paznokci i zębów. W ciele człowieka znajduje się od 15 do 30 miligramów jodu z czego dwie trzecie ogólnej ilości jodu znajduje się w tarczycy.
Niedobór
Niedobór jodu prowadzi do niedoczynności tarczycy i powstania na szyi wola endemicznego. W przebiegu niedoczynności tarczycy obserwuje się: zmęczenie i brak energii, zaburzenia pamięci i sprawności intelektualnej, depresję, dreszcze, bóle stawów, upośledzenie słuchu, wypadanie włosów, podatność na przeziębienia i infekcje dróg oddechowych, objawy przyspieszonego starzenia się, przyrost masy ciała Stany niedoboru jodu w okresie ciąży mogą prowadzić do niedorozwoju płodu, zarówno fizycznego jak i umysłowego, zwanego kretynizmem.
Nadmiar
Nie są znane objawy zatrucia czy nadmiaru jadu spowodowane jodem naturalnym. Dopiero ponad dwudziestokrotne przekraczanie dawek jest szkodliwe i doprowadza do nadczynności tarczycy i powstawanie wola. Stan ten objawia się nadpobudliwością, przyspieszonem pracy serca, przyspieszonym metabolizmem, nieodpornością na podwyższoną temperaturę, chudnięciem, niepokojem i wytrzeszczem oczu.
Źródło
Jod występuje w wodzie, powietrzu (zwłaszcza w okolicach nadmorskich), w glebie, a więc również w produktach roślinnych wyhodowanych na bogatym w jod podłożu. Bogatym źródłem jodu są ryby morskie, owoce morza oraz sól nie oczyszczona lub jodowana, drożdże, morszczyn, cebula.

Magnez
Magnez którego ilość w organiźmie ocenia się na około 25 gramów jest składnikiem mineralnym koniecznym do metabolizmu wapnia, fosforu, sodu, potasu i witaminy C. Odgrywa ważną rolę w procesie skurczu mięśni w tym mięśnia sercowego, utrzymuje normalny rytm serca. Wpływa na pobudliwość nerwowo-mięśniową. Jest niezbędny w procesach energetycznych zachodzących w trakcie spalania cukru. Wpływa także korzystnie na proces krzepnięcia krwi - jest stabilizatorem płytek krwi i fibrynogenu. Stymuluje mechanizmy obronne organizmu, wpływa na prawidłowy rozwój układu kostnego, a także wywiera działanie uspokajające. Pomaga w utrzymaniu zdrowych zębów oraz zapobiega odkładaniu się wapnia w postaci złogów w układzie moczowym i pęcherzyku żółciowym.
Niedobór
Niedobór magnezu objawia się wzmożonym napięciem mięśniowym, drżeniem mięśniowym, skurczami mięśni, w skrajnych przypadkach osłabieniem, nudnościami i wymiotami, napadami tężyczki, zaburzeniami rytmu serca, zmianami psychicznymi, objawami depresyjnymi, drażliwością, stanami lękowymi, omamami, zaburzeniami snu. Często obserwuje się zwiększenie dolegliwości związane z napięciem przedmiesiączkowym. Niedobór magnezu często występuje u osób nadużywających alkohol.
Nadmiar
Nadmiar magnezu może powodować biegunkę. Długotrwałe przyjmowanie dużych ilości magnezu może być toksyczne w przypadku jednoczesnej wysokiej dawki wapnia i fosforu lub w przypadku niewydolności nerek.
Źródło
Głównym jego źródłem w naszym pożywieniu są rośliny strączkowe, grubo mielone produkty zbożowe, warzywa zielone, podroby, migdały,orzechy, morele, figi, banany oraz kakao.

Potas
Jest najważniejszym kationem płynu wewnątrzkomórkowego oraz w mniejszej ilości znajduje się w płynie pozakomórkowym. Potas reguluje równowagę wodną organizmu i utrzymuje prawidłowy rytm serca oraz wpływa na równowagę kwasowo-zasadową i utrzymują właściwe ciśnienie osmotyczne. Ułatwia jasne myślenie polepszając zaopatrzenie mózgu w tlen, pomaga w usuwaniu produktów przemiany matrii. Jest niezbędny do syntezy białek, bierze także udział w metabolizmie węglowodanów.Ocenia się że organizm zawiera około 150 gramów potasu a stężenie potasu w krwi utrzymuje się w granicach od 3,7 do 5 mmol/l.
Niedobór
Do stanów niedoboru potasu w organizmie dochodzi w wyniku jego nadmiernej utraty przez przewód pokarmowy (długotrwałe wymioty, biegunka), nerki (niewydolność krążenia, niektóre choroby nerek, cukrzyca, stosowanie tiazydowych leków moczopędnych, kortykosteroidów), a także w marskości wątroby, alkoholizmie. Przy obniżeniu stężenia potasu obserwuje się: zaparcie, utrata apetytu, skurcze jelit, nieregularne bicie serca, bóle głowy, dolegliwości mięśniowe, nadmierną suchość skóry, omdlenia, zaburzenia zachowania, uczucie znużenia, zaburzenia koncentracji, nerwowość, problemy ze snem, spowolniona reakcja na bodźce, pobudzenie, osłabienie, trądzik u dorastającej młodzieży, wydłużony czas gojenia się ran
Nadmiar
Nadmiar potasu przebiega często bezobjawowo. Wśród objawów mogących wystąpić u chorych należy wymienić: objawy nerwowo-mięśnniowe: nieprawidłowe odczuwanie bodźców, uczucie mrowienia ust i języka, skurcze mięśni, porażenia mięśni zaburzenia pracy serca, niemiarowość serca
Źródło
Potas występuje powszechnie w większości produktów spożywczych, w roślinach strączkowych, orzechach, warzywach i owocach. Duże jego ilości zawierają owoce cytrusowe, banany, melon kantalupa, pestki słonecznika, liście mięty, zielone warzywa, pomidory, ziemniaki. Generalnie im pokarm uboższy w tłuszcze, tym bardziej bogaty w potas.

Sód
Jest najważniejszym kationem płynu pozakomórkowego ale znajduje się również w tkance kostnej i w mniejszym stężeniu w płynie wewnątrzkomórkowym.
* Reguluje utrzymanie odpowiedniego ciśnienia osmotycznego i równowagi kwasowo-zasadowej.
* Sód odgrywa również rolę w zachowaniu prawidłowej pobudliwości mięśni i przepuszczalności błon komórkowych. Sód jest również aktywatorem wielu enzymów.
* Sód zapewnia prawidłową czynność mięśni i nerwów. Ilość sodu w organiźmie ocenia się na około 60 gramów sodu a jego stężenie w surowicy krwi waha się w granicach, 135-145 mmol/l.
Niedobór
* Sód znajduje się niemal we wszystkich spożywanych pokarmach i przy normalnym odżywianiu nie występują jego braki. Niekiedy w wyjątkowych przypadkach zdarza się, że u człowieka wystąpi niedobór sodu, głównie razem z potem. Nadmierna utrata sodu występuje również przy biegunkach i wymiotach. Sytuacja taka wymaga możliwie szybkiego uzupełnienia braków sodu.
Nadmiar
* Przy normalnym odżywianiu nadmiar sodu w organizmie wydalany jest z moczem oraz w mniejszym stopniu z kałem i z potem. Zbyt duża podaż sodu w diecie wpływa na podwyższenie ciśnienia tętniczego, dlatego należy używać preparaty zastępujące sól jak również wybrać produkty o obniżonej zawartości sodu (ograniczyć żółte sery, mięsa). Zbyt dużym spożyciem soli może mieć wpływ na choroby naczyniowe, cukrzycę, uszkodzenie nerek, dolegliwości wątroby, podwyższone stężenie cholesterolu, uczucie zmęczenia.
Źródło
* Sód znajduje się niemal we wszystkich spożywanych pokarmach, przy czym duże jego ilości znajdują się zwłaszcza w żółtym serze, drobiu, rybach, pieczywie i oczywiście w soli kuchennej.

Wapń
Ze wszystkich składników mineralnych ma największy udział w budowie organizmu. Wapń i fosfor, pozostając ze sobą we wzajemnym stosunku dwa do jednego, zapewniają prawidłowy stan kości i zębów. Rola tego pierwiastka jest więc bardzo istotna szczególnie w procesie kształtowania się tkanki kostnej u dzieci i młodzieży, gdy kości rosną i stają się twardsze. Wapń w organizmie niemal w całości odkładany jest w kościach i zębach. Warunkiem prawidłowego wchłaniania wapnia jest dostateczna ilość witaminy D w organizmie. Wapń i magnez natomiast utrzymują prawidłową czynność układu sercowo-naczyniowego. Wapń odpowiada bierze udział w procesach krzepnięcia krwi oraz prawidłowym działaniu układu nerwowego i mięśniowego.
Niedobór
Przy deficycie wapnia mogą wystąpić odznaki jak: skurcze mięśni, uczucie mrowienia i drętwienia w rękach i nogach, ból w stawach, zwolnienie tętna. Następnymi objawami są: bicie serca, krwotoki, zaburzenia snu, stany lękowe, zaburzenia chodu, złamania kości, zaburzenia wzrostu u dzieci. Ponieważ prawie 99 proc. wapnia znajduje się w zębach i kościach dlatego jego niedobór prowadzi do osteomalacji (rozmiękanie kości), osteoporozy, próchnicy zębów i krzywicy. Nadmiar Nadmiar wapnia w pożywieniu, zwykle powyżej 2000mg może powodować zaparcia i zwiększa ryzyko infekcji dróg moczowych.
Źródło
Znaczne ilości wapnia zawiera m. in. mleko i produkty mleczne, sery, soja, sardynki, łosoś, orzeszki ziemne, orzechy włoskie, nasiona słonecznika, jarmuż, fasola, brokuły, jaja, szpinak, buraki i rabarbar. Należy pamiętać, że kwas szczawiowy zawarty w szczawiu, szpinaku i rabarbarze oraz kwas fitynowy zawarty w produktach zbożowych i strączkowych utrudnia wchłanianie wapnia z przewodu pokarmowego.

Żelazo
Pierwiastek ten jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania organizmu. W organizmie człowieka ważącego ok. 70 kg żelazo występuje w ilości około 4 g. Pierwiastek ten jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania organizmu. W organizmie człowieka ważącego ok. 70 kg żelazo występuje w ilości około 4 g. Żelazo wchodzi w skład wielu enzymów oraz związków metaloproteinowych biorących udział w procesach oksydacyjno- redukcyjnych.Około 70% żelaza jest związane w krwi, głównie w postaci hemoglobiny, związku przenoszącego tlen z płuc do tkanek. Część żelaza jest bezpośrednio wykorzystywana przez komórki układu erytroblastycznego do produkcji hemoglobiny, pozostałość gromadzi się w postaci ferrytyny, głównie w wątrobie i śledzionie oraz innych narządach. Żelazo zmagazynowane w organizmie pozostaje w dynamicznej równowadze z tym, które znajduje się w surowicy, gdzie jest transportowane w surowicy krwi w połączeniu z białkiem nośnikowym którym jest transferyna. W mięśniach żelazo wchodzi w skład mioglobiny, czerwonego barwnika mięśni, który odbiera tlen od krwinek czerwonych i wykorzystuje go do pracy mięśni. Żelazo jest też niezbędne do wytwarzania niektórych enzymów biorących udział w procesach utleniania. Żelazo wiąże również dwutlenek węgla w hemoglobinie i transportuje go do płuc, skąd jest on usuwany. Żelazo wpływa na proces wzrostu, zwiększa odporność organizmu, zapobiega zmęczeniu.
Niedobór
Niedobór żelaza występuje często u ludzi i na ogół powodowany jest niską zawartością przyswajalnych form tego metalu w pożywieniu lub zaburzeniami w procesie jego wchłaniania. Najbardziej wrażliwe są organizmy młode oraz kobiety, zwłaszcza ciężarne. Niedobór żelaza powoduje: spaczone łaknienie, czyli apetyt na produkty nie zaliczane do pokarmów, jak krochmal, lód, tynk i inne, spadek sprawności fizycznej, obniżenie możliwości koncentracji i sprawności umysłowej, niesprawność pamięci, zły nastrój, zmniejszenie odporności na przeziębienia i infekcje zaburzenia rytmu pracy serca. W wyniku długotrwałego niedożywienia, wyniszczających chorób rozwija się niedokrwistość czyli anemia z niedoboru żelaza, która objawia się osłabieniem, bólami głowy, apatią i bladością skóry. Na niedobory żelaza powstanie anemii narażone są dzieci, odchudzające się dziewczęta, kobiety z powodu utraty krwi w cyklach miesiączkowych, kobiety w ciąży, kobiety po menopauzie, sportowcy uprawiający sporty wytrzymałościowe, osoby starsze. Niedobory żelaza w organizmie u dzieci często współistnieją z zespołem zaburzeń zachowania u dzieci (ADHD ), objawiającym się wyczerpaniem i niemożnością koncentracji.
Nadmiar
Zbyt duża zawartość żelaza może odkładać się w wątrobie, trzustce i w innych narządach powodując tzw. hemochromatozę. Objawy zatrucia u dorosłych zdrowych osób są rzadkie. U dzieci natomiast w związku z możliwością hemochromatozy idiopatycznej (nadmiernego wchłaniania żelaza i odkładania się w narządach) śmiertelna może być dawka 3g. Przedawkowanie żelaza powoduje wzrost ryzyka zachorowania na choroby serca oraz choroby nowotworowe w szczególności raka odbytnicy.
Źródło
Są dwa źródła żelaza: żelazo hemowe, które jest łatwo przyswajalne przez organizm i żelazo nie hemowe zawarte miedzy innymi w roślinach które jest znacznie trudniej przyswajalne przez organizm. Przyswajalność żelaza zależy od wielu czynników np. witaminy C. Takie składniki jak sole wapnia, fosforu, mleko, sery, herbata (tanina), kawa i fityniany znajdujące się w nasionach zbóż zaburzają przyswajanie żelaza. Średnio tylko 10% zawartego w pokarmach żelaza jest w stanie przyswoić organizm zdrowego człowieka. W pokarmach pochodzenia zwierzęcego (żółtka jaj, wątroba, mięso, płucka, cynadry oraz kaszanka, czarny salceson i czernina) około 40% żelaza występuje w łatwo przyswajalnej postaci hemowej (mioglobina, hemoglobina). Jego przyswajalność z pokarmów wynosi około 20%. W produktach spożywczych pochodzenia roślinnego (fasola, brokuły, groch, szpinak, orzechy, fasola, melasa, suszone brzoskwinie, owsianka) żelazo jest w postaci trudno przyswajalnej, niehemowej i jego przyswajanie dochodzi do 5%.

Mangan
Jest pierwiastkiem śladowym wchodzącym w skład wielu tkanek i enzymów, biorących udział w syntezie białek, kwasów nukleinowych, glikokortykosterydów, w metabolizmie cukrów i procesach krzepnięcia krwi. Wpływa na przemiany tłuszczów i cholesterolu oraz hormonów płciowych, reguluje pracę układu nerwowego. Wpływa na uczynnianie enzymów koniecznych do prawidłowego działania biotyny, witaminy B1 i witaminy C. Odgrywa ważną rolę w tworzeniu tyroksyny, głównego hormonu tarczycy. Mangan jest bardzo ważny w procesach reprodukcji oraz prawidłowym funkcjonowaniu ośrodkowego układu nerwowego, jest niezbędny do utrzymania prawidłowej struktury kości. Konieczny jest do prawidłowego trawienia i wchłaniania składników odżywczych.
Niedobór
Niedobór manganu powoduje opóźnienia w rozwoju fizycznym, powstawanie wad kośćca, zmniejszenie płodności i prawdopodobnie padaczkę. Duże spożycie wapnia i fosforu hamuje wchłanianie manganu, podobnie jak kwas fitynowy zawarty w otrębach i fasoli.
Nadmiar
Brak jest danych o szkodliwości nadmiernego spożycia manganu, jednak może może ograniczać przyswajanie w przewodzie pokarmowym, żelaza, wapnia, cynku, miedzi i magnezu.
Źródło
Najwięcej manganu zawierają pełnoziarniste produkty zbożowe, orzechy, zielone warzywa, groszek, buraki, herbata, fasola, szpinak.
[link widoczny dla zalogowanych]

janusz

Biopierwiastki, czyli makro-, mikro- i ultraelementy.
Gospodarka wodno-elektrolitowa organizmu człowieka.
Biopierwiastki w profilaktyce i terapii schorzeń.

C Z Ę Ś Ć W P R O W A D Z A J Ą C A

Zioła są bardzo cennym źródłem witamin i składników mineralnych. W roślinach występują one w naturalnych zespołach, dzięki czemu często są łatwo przyswajalne dla naszego organizmu.

Istotne znaczenie ma forma chemiczna, w której występuje dany pierwiastek, np. szczawiany wapnia nie są wykorzystywane przez człowieka, a nawet przez samą roślinę.

Niektóre związki chemiczne usprawniają wchłanianie wielu pierwiastków. Przykładem może być żelazo, które w obecności kwasu askorbinowego (witaminy C) łatwo wchłania się z przewodu pokarmowego do krwi.

Istnieją również składniki pokarmowe oraz leki, które upośledzają, a nawet uniemożliwiają wchłanianie witamin i soli mineralnych, np. tłuszcze zmniejszają przyswajalność wapnia i magnezu; parafina upośledza wchłanianie witaminy A, D czy F.

Składniki mineralne i witaminy musimy dostarczać naszemu organizmowi w codziennej diecie, która powinna być urozmaicona i zawierać dużo jarzyn i owoców. Powinniśmy pić kompoty i naturalne soki owocowe, wody zdrojowe, które są bogate w sole mineralne.

Ustrój człowieka stale wydala liczne składniki mineralne. Człowiek dorosły wydala średnio w ciągu doby z moczem, kałem i potem około 35-30 g soli mineralnych.

Sole mineralne warunkują prawidłowy przebieg przemiany materii, są niezbędnym składnikiem wielu związków wytwarzanych przez organizm (np. do powstawania hemoglobiny niezbędne jest żelazo).

Brak lub niedobór składników mineralnych w pożywieniu powoduje bardzo poważne zaburzenia i choroby.

Pierwiastki w ciele istot żywych występują najczęściej w postaci jonów. Spośród kationów największe znaczenie mają K+, Na+, Ca+, Mg+, zaś anionów P- i Cl-.

Biopierwiastki można podzielić na 3 grupy:

1. Makroelementy, czyli pierwiastki występujące w stosunkowo dużych ilościach i stanowiące nie mniej niż 0,1% masy organizmu człowieka, np. tlen - 65, 04%, węgiel - 18,25%, wodór – 10,05%, azot – 2,65%, wapń – 1,4%, fosfor - 0,81%, potas – 0,27%, sód -0,26%, chlor - 0,25%, siarka - 0,21%.

2. Mikroelementy to pierwiastki występujące w bardzo nieznacznych ilościach, np. żelazo 0,02%, magnez 0,04% oraz cynk, miedź, mangan, molibden, selen.

3. Ultraelementy to pierwiastki występujące w organizmach, lecz w milionowych częściach procentu ich masy, jak złoto, rtęć, stront, rad, srebro, wanad.

Sole mineralne zawarte w ziołach są łatwo rozpuszczalne w wodzie (przechodzą do wodnych i wodno-alkoholowych wyciągów) i w sokach trawiennych przewodu pokarmowego.

Według prof. J. Muszyńskiego do odwarów roślinnych przechodzi 30-60% znajdujących się w roślinach soli mineralnych.

Więcej poniżej.
[link widoczny dla zalogowanych]

Barbarax

Selen – selenium
– znaczenie w organizmie i zastosowanie w lecznictwie

Selen (selenium, Se) jest pierwiastkiem chemicznym (półmetalem) odkrytym w 1817 roku przez Jönsa Jacoba Berzeliusa. Znane są alotropowe odmiany selenu: selen metaliczny, selen płynny = bezpostaciowy (czarny) i selen czerwony.

Organizm człowieka zawiera około 6 mg selenu.

Ogólnie ujmując selen jest przeciwutleniaczem, antyseptykiem, środkiem przeciwzapalnym, przeciwwysiękowym, przeciwalergicznym, przeciwnowotworowym, odtruwającym, immunostymulującym, przeciwtrądzikowym. Stymuluje peroksydazę glutationową /glutathionperoxidase/ (zawiera selenocysteinę), która zapobiega powstawaniu wolnych rodników, odpowiedzialnych za degeneracje organów, indukcję nowotworów
i przyśpieszone procesy starzenia oraz powstawanie stanów zapalnych. Peroksydaza glutationowa rozkłada nadtlenek wodoru H2O2 do wody H2O.

Ochronna rola selenu dla wątroby polega na hamowaniu peroksydacji lipidów. Peroksydacji lipidów zapobiega fosfolipidowa ponadtlenkowa peroksydaza glutationowa selenozależna, która unieszkodliwia nadtlenki kwasów tłuszczowych.

Selen zapobiega nowotworom jelita grubego, płuc i gruczołu krokowego. Hamuje rozwój komórek nowotworowych. Wraz z witaminą E (tokoferol) zapobiega degradacji błon komórkowych i powstawaniu nadtlenków uszkadzających tkanki. Selen hamuje rozwój bakterii, wirusów (np. zapalenia wątroby, HIV, opryszczki, grypy, zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, polio) i grzybów. Działa też niszcząco na roztocze chorobotwórcze, np. nużeńca. Ułatwia odtrucie w razie zatrucia arsenem, kadmem, ołowiem, glinem, talem, rtęcią, antymonem, węglowodorami chlorowocopochodnymi. Zwiększa liczbę limfocytów B, pobudza syntezę cytokin, podwyższa stężenie interleukin i interferonów. Zwiększa syntezę przeciwciał. Selen jest niezbędny do prawidłowej spermatogenezy, chroni plemniki przed uszkodzeniami nadtlenkami. Zapobiega przedwczesnej degradacji erytrocytów i niszczącym utlenieniem hemoglobiny. Wzmaga procesy unieszkodliwiania aflatoksyn wydzielanych przez grzyby pleśniowe. Selen ochrania tkanki podczas radioterapii i chemioterapii.

Niedobór selenu sprzyja powstawaniu depresji, miopatii, zwapnienia mięśni, zaburzeń skurczu mięśnia sercowego, zwyrodnieniom naczyń krwionośnych. Niedobór selenu powoduje spadek stężenie trójodotyroniny T3 i tetrajodotyroniny T4 (tyroksyny) tarczycowej. Obniżony poziom selenu stwierdzono w przebiegu chorób nowotworowych, łuszczycy, choroby wieńcowej, zawału serca, reumatoidalnego zapalenia stawów.

Wyraźne polepszenie stanu chorego opisano przy podawaniu selenu w przebiegu mukowiscydozy, dystrofii mięśniowych, chorób autoimmunologicznych (stanów zapalnych stawów, łuszczycy), zapalenia trzustki, wirusowego zapalenia wątroby, choroby wieńcowej, zapalenia jąder i jajników. Niedobór selenu sprzyja wystąpieniu stanu przedrzucawkowego u kobiet ciężarnych oraz ryzyko nieprawidłowego rozwoju łożyska. Równocześnie jednak należy podkreślić, że nadmierne dawki selenu działają teratogennie, dlatego dawki selenu dla kobiet ciężarnych należy obniżyć do 100 ug/dobę. Niektóre poronienia i wady rozwojowe płodów są spowodowane niedoborem selenu. Selen działa ochronnie na materiał genetyczny zapobiegając mutacjom.

Regularne podawanie preparatów selenu, witaminy E i cynku może spowodować trwałe cofnięcie się objawów trądzikowych i łuszczycy. Selen zalecam do terapii wszystkich rodzajów trądziku, w szczególności jest przydatny do leczenia trądzików zawodowych (antracenowy, węglowodorowy), dermatozy okołoustnej, trądziku sterydowego, trądziku kosmetycznego, chlorowego, bromowego czy fluorowego.

Po podaniu doustnym selen ulega wchłonięciu głównie w jelicie cienkim. Jest wiązany przez aminokwasy (cysteina, metionina). Wchłanianie selenu zwiększają: metionina, cysteina, witamina E, witamina A, tran, witamina C. Z tymi też substancjami selen wykazuje synergizm farmakologiczny. Transport selenu w organizmie odbywa się po związaniu
z aminokwasami i białkami (selenoproteina P).

Zalecane dawki selenu dzienne dla mężczyzn wynoszą 70 ug, dla kobiet 55 ug. Nie należy przekraczać dawki 350 ug/dobę. W leczeniu trądziku i łuszczycy 100-300 ug w ciągu doby (w jednej lub dwóch porcjach) przez kilka miesięcy. Równocześnie polecam zażywać tran (1 łyżka 1 raz dziennie), witaminę E (200 mg 1-2 razy dziennie) oraz cynk (100-150 mg/dobę).

Pokarmami bogatymi w selen są: ryby, sery, mięso, mózg, zboża, owoce, warzywa, skorupiaki, drożdże.

Wskazania: trądzik, łuszczyca, reumatoidalne zapalenie stawów, miażdżyca, choroby włosów i paznokci, obniżona odporność na choroby zakaźne, skłonności do przeziębiania
i chorób alergicznych, zatrucia, zaburzenia pigmentacji skóry, osłabienie mięśni szkieletowych, choroba wieńcowa, stany zapalne narządów płciowych, nowotwory, kardiomiopatie, miopatie mięśni szkieletowych, wirusowe zapalenie wątroby, zapobieganie nowotworom, przewlekłe stany zapalne różnych tkanek, zaburzenia koncentracji umysłowej, zaburzenia kojarzenia.
[link widoczny dla zalogowanych]

Barbarax

Magnez - dlaczego jest tak ważny dla naszego organizmu?

Magnez (Magnesium, Mg)

Magnez jest równie ważny jak wapń, ponieważ współpracuje z nim w przewodzeniu impulsów nerwowo-mięśniowych oraz ma zasadniczy wpływ na gęstość kości. Aktywizuje ponad 300 enzymów współpracując z witaminami B1 i B6, co jest istotne w procesie pozyskiwania energii. Bierze udział w syntezie białek. Uczestniczy nie tylko w budowie kości, ale i ścięgien. Magnez kontroluje więc praktycznie wszystkie procesy zachodzące w organizmie wpływając w soposób szczególny na nasze zdrowie.

Skutecznie wpływa na obniżanie napięcia przedmiesiączkowego. Reguluje ciepłotę ciała (wpływa na termoregulację).

Zmniejsza skurcze mięśniowe (sprzyja rozluźnieniu mięśni).Brak magnezu redukuje przemianę materii prowadzącą do napięć mięsni. Co piąta kobieta w Polsce uskarża się na skurcze mięśni w nocy. Niektóre zawały serca są spowodowane nie przez miażdżycę, ale przez skurcze mięśniówki naczyń wieńcowych, co prowadzi do pozbawienia mięśnia sercowego tlenu.

Zwiększa wydzielanie żólci, co zapobiega powstawaniu kamieni żółciowych oraz stymuluje perystaltykę jelit.

W sytuacjach stresowych powoduje wydzielanie adrenaliny, hormonu, który w sytuacjach krytycznych uaktywnia przemianę materii i poprawia tym samym zdolność reakcji i wydolność organizmu.

Chroni przed zatruciami (w tym zmniejsza toksyczność ołowiu i ułatwia jego wydalanie z organizmu), alergiami, stanami zapalnymi.

Magnez jest niezbędny do prawidłowej pracy układu immunologicznego, a w zasadzie jego „sztabu” – grasicy, centralnego elementu układu odpornościowego.
[link widoczny dla zalogowanych]

Jest również czynnikiem ochronnym dla układu krążenia działając przeciwmiażdżycowo. Wg danych opublikowanych w „British Medical Journal” („Nexus” Nr 2/2006, „Chroniczny szkorbut a choroba serca”, dr Owen R. Fonorow) wstrzyknięcie magnezu natychmiast po ataku serca ocałiło 55% tych, którzy bez tego zastrzyku umarliby.

Magnez przeciwdziała powiększaniu gruczołu krokowego u mężczyzn (prostata). Może odegrać dużą rolę (o ile zrozumiemy potrzebę jego stosowania) w profilaktyce antynowotworowej dotyczącej zwłaszcza raków skóry, ust, sutka, gardła, śluzówek oraz raków tytoniozależnych.

Ten szczególny pierwiastek, którego znaczenia nie da się przecenić, działa tonizująco i uspokajająco na cały układ nerwowy. Trzeba tu jednak pewną sprawę wyjaśnić. Otóż jakość impulsów nerwowych jest uwarunkowana od prawidłowości przemieszczania się jonów wapnia i magnezu. Jeśli w organizmie występują braki magnezu, to proces ten ulega zakłóceniom i pojawia się pobudliwość nerwowa.

Ważna jest również proporcja wapnia i magnezu. Aby procesy nerwowe przebiegały bez zakłóceń, stosunek wapnia do magnezu powinien wynosić jak 2:1. I tu pojawiają się problemy. Pierwszy problem – to przyjmowanie pojedynczych preparatów tylko magnezowych lub tylko wapniowych. Daje to mierne rezultaty, ponieważ w organizmie nie zostanie zachowana prawidłowa proporcja między oboma pierwiastkami.

Poszukując odpowiedniego suplementu zwracaj więc uwagę na to, aby preparat był: 1) wapniowo-magnezowy, 2) o odpowiedniej proporcji składników (przypomnijmy wapń:magnez – jak 2:1), 3) składniki były pozyskiwane ze źródeł naturalnych w postaci organicznej.

Drugi problem – to nadmierne spożycie nabiału – mleka, serów, twarogów, jogurtów. Ogromna większość lekarzy poleca właśnie te produkty ze względu na to, że zawierają dużo wapnia, a więc mają przeciwdziałać osteoporozie.

Paradoksem jest, że mimo kampanii reklamowych promujących przetwory mleczne i wysokiego ich spożycia, mamy coraz więcej zachorowań na osteoporozę. A może właśnie dlatego tak jest, że tak dużo spożywamy przetworów mlecznych silnie zakwaszających organizm?

W każdym bądź razie wapń w postaci nieorganicznej obecny w nadmiarze w tych przetworach blokuje przyswajanie magnezu, a brak z kolei tego pierwiastka zmniejsza przyswajalność wapnia i kółko się zamyka. Inną sprawą jest również postać wapnia – organiczna czy - wspomniana już - nieorganiczna, co również wpływa na stopień jego przyswajalności.

Niski poziom magnezu skutkuje powstawaniem niedoborów witaminy D niezbędnej do prawidłowej budowy kości. Dodać należy również, że pierwiastek ten w połączeniu z kobaltem i selenem nie dopuszcza do uszkodzeń genetycznych DNA.

Magnez zapewnia utrzymanie wysokiego poziomu sprawności oraz wytrzymałości podczas wykonywania pracy fizycznej i uprawiania sportu. Picie kawy skutecznie wypłukuje magnez - ten wspaniały antystresor - z organizmu. Dziwisz się później, że łatwo poddajesz się sytuacjom stresowym, bywasz rozdrażniony z byle powodu?

Charakterystyczne objawy niedoborów magnezu:

o
+ wysokie ciśnieniem krwi,
o
+ trudności z zasypianiem, bezsenność, koszmary nocne,
o
+ nerwowość, depresja,
o
+ odkładanie się wapnia w tkankach miękkich (zwapnienia) - kamica nerkowa, kamienie woreczka żółciowego,
o
+ drżenie lub skurcze mięśni (tiki nerwowe), brak czucia w palcach (drętwienie),
o
+ nieregularna praca serca, kołatanie, często kłujący ból w sercu,
o
+ zaparcia,
o
+ drgawki,
o
+ brak apetytu,
o
+ uczucie oszołomienia, bóle i zawroty głowy,
o
+ trudności w koncentrowaniu się, niepokój wewnętrznym i stany lękowe,
o
+ wypadanie włosów, łamliwość paznokci,
o
+ silniejsze działanie próchnicy atakującej zęby,
o
+ brak siły (osłabienie),
o
+ nadmierne pocenie się,
o
+ zaburzenia wzroku,
o
+ wrażliwość na zmiany pogody.

Wielu lekarzy twierdzi, że kobiety z niedoborem magnezu rodzą znacznie dłużej, a porody bywają boleśniejsze, niż u pań z równowagą tego pierwiastka.

Już nieżyjący prof. Julian Aleksandrowicz prowadził długą walkę (uwieńczoną w końcu powodzeniem) o uzupełnianie dolomitem niedoborów magnezu w organizmie.

Czynniki redukujące magnez w organizmie to: białka, tłuszcze, szczawiany (rabarbar, szpinak), duże ilości wapnia w produktach mlecznych (była już o tym mowa) - zwłaszcza w produktach homogenizowanych, fityniany (otręby pszenne, chleb).Wrogiem magnezu jest zwłaszcza cukier, który nie pozwala przyswajać tego pierwiastka.

Doskonale magnez wchłania się do organizmu w postaci cytrynianu (czy askorbinianu) w połączeniu w odpowiedniej proporcji z węglanem wapnia.

Artykuły autora są fragmentami jego książek z cyklu „BARWY TWOJEGO ZDROWIA”:

1. „Biomagnetyzm: cudowna moc w życiu” Cz.1. i Cz.2. (wydane)
2. „Sekrety wody” (wydana)
3. „Tajemnice suplementacji odżywiania” (w przygotowaniu do wydania).

[link widoczny dla zalogowanych]